حکمت 029
[صفحه 30] به کردارت ز يزدان سخت بهراس به هر کارت نکو ميدار از او پاس بترس از وي سمند جور و طغيان مده در اين دو روز اين قدر جولان خدا آن قدر از جرم تو پوشيد که گويي جمله را يکجا ببخشيد خدا را بيش از اين از خود ميازار به آزردنش اندازه نگهدار مکش پاي از گليمت پر به بيرون که بيرون چون شوي از مرز و قانون بناگه نار خشم حق فروزي بيک دم تار و پود خود بسوزي خداوند ار کريم و مهربان است عقوبت هم شديد و سخت از آنست کني افراط چون در بي تميزي چنان اندازدت که برنخيزي
صفحه 30.