حکمت 021
[صفحه 26] چو در اموال و در امر حکومت بود از بهر ما حقي بر امت گر آن حق امتان در خاطر آرند بگيريم ار که با ما واگذارند تطاول را و گر که راه پويند بحق ما تبرک ما بگويند چو آنکس که بسان بنده خوار است به پشت راکب اشترسوار است هماره جان او در رنج و تاب است بدشواري گرفتار عذاب است شتر با عنف اندر راه پويا است وليکن او در آن سختي شکيبا است چو آنگه ما بصبر آن راه پوييم ز حق خويش آسان دست شوييم مطول باشد ار در سير آن شب نميجنبد ز ما در شکوهها لب به کشتي شکيبايي نشينيم که تا حق در کنار خويش بينيم
صفحه 26.