نامه 066-به عبدالله بن عباس
[صفحه 222] نوشت اين نامه شاه چرخ کرياس ز مشگين کلک خود بر ابن عباس وليک اين پند شيرينتر ز شکر مکرر آمده از جاي ديگر گهي انسان بچيزي شادمان است که آن چيز آفريده بهر آن است نميبرد از پي تحصيل آن رنج بچنگش ميفتاد آن چيز چون گنج وزان چيزيکه دستش هست کوتاه گهي باشد باندوه و غم و آه و حال آنکه آن نبود مقدر برايش حق نفرموده مقرر لذا گر رفت و گر آمد بدستت غم و شادي ندارد پاي بستت غم و شادي چو در گيتي نپايد تو را آن وجهه همت نشايد که بردوزي بسوي عيش چشمي ز کيفر يا نشاني نار خشمي ز باطل گر شرارکين نشاندي بجاي خويش حق را درکشاندي نمودي تخته دکان فسادي گشودي باب اصلاح و رشادي بشادي و بخورسندي درآمدم بکوش و دور باش از انده و غم لذا بنگر که از دنيا چه بردي بحق از نيکوئيها چه سپردي نمودي در چه راهي عمر مصرف چه آوردي بکف چه دادي از کف ز کار خير خود خرم روان باش ز فعل زشت هم افسرده جان باش هماره از براي بعد مردن تو را بايد غم و تيمار خوردن نظامي گر گران دري ثمين سفت هم از قول اميرالمومنين گفت (غم دين خود که دنيا غم نيرزد) (که طفل يکشبه ماتم نيرزد)
صفحه 222.