نامه 020-به زياد بن ابيه
[صفحه 77] مر اين نامه... سوي زياد است که فرزند زنا آن بدنهاد است بفرمانداريش آن بيديانت روا ميداشت بر امت خيانت چو ناهنجار کارش شاه بشنفت گهر در طي نامه اين چنين سفت به حق سوگند سوگندي که آن راست بود نبود در آن کذب و کم و کاست که گر من بشنوم کز بيش و از کم نمودي مالي از مردم فراهم بسوي محبس آنان را کشاندي به زجر اموال و دارائي ستاندي چنان شيري که ميتازد به روباه بدينسان بر تو ميتازم بناگاه چنانت گوشمالي سخت بدهم که ديگر ناوري يادي ز درهم بحالي مينمايم واگذارت که گردد در دو گيتي کارزارت به دنيا دستهايت خالي از مال به عقبا جايگاهت قعر گودال در اين جا رتبهات بس پست و ناچيز در آنجا دوزخت بر جان شرر بيز بنابراين بترس از کيفر من ز غدر و از خيانت سخت زن تن
صفحه 77.