نامه 020-به زياد بن ابيه











نامه 020-به زياد بن ابيه



[صفحه 77]

مر اين نامه... سوي زياد است که فرزند زنا آن بدنهاد است بفرمانداريش آن بي‏ديانت روا مي‏داشت بر امت خيانت چو ناهنجار کارش شاه بشنفت گهر در طي نامه اين چنين سفت به حق سوگند سوگندي که آن راست بود نبود در آن کذب و کم و کاست که گر من بشنوم کز بيش و از کم نمودي مالي از مردم فراهم بسوي محبس آنان را کشاندي به زجر اموال و دارائي ستاندي چنان شيري که مي‏تازد به روباه بدينسان بر تو مي‏تازم بناگاه چنانت گوشمالي سخت بدهم که ديگر ناوري يادي ز درهم بحالي مي‏نمايم واگذارت که گردد در دو گيتي کارزارت به دنيا دستهايت خالي از مال به عقبا جايگاهت قعر گودال در اين جا رتبه‏ات بس پست و ناچيز در آنجا دوزخت بر جان شرر بيز بنابراين بترس از کيفر من ز غدر و از خيانت سخت زن تن


صفحه 77.