حيرت و سرگشتگي
«ابتعثه و الناس يضربون في غمره و يموجون في حيره...»[1]. [صفحه 146] ترجمه: خداوند تعالي موقعي حضرت محمد (ص) را برانگيخت و به رسالت مبعوث کرد که مردم همانند غريق ناآشناي با شنا در گرداب فروميرفتند و پائين و بالا ميآمدند و گرفتار امواج طوفاني حيرت و سرگرداني بودند. «... حياري في زلزال من الامر...»[2]. ترجمه: در ميان حوادث تکاندهنده، حيران و سرگردان به سر ميبرند.
در دروان فترت مردم به علت دوري از تعاليم پيغمبران و به سبب خودراييها و خودکامگيها، شديدا دچار حيرت و سرگردانياند و همانند گله و رمه بيصاحبي که در اطراف پراکنده ميشود، سرگشته و متحيرند و همچون غريفي رها شده در دل اقيانوس بيکران، در ميان انبوه مشکلات، مايوسانه دست و پا ميزنند.
صفحه 146.