با جوانمردان و کريمان
و موقعيت اجتماعي سياسي کمتر ميتواند آنان را بفريبد: «... ثم الصق بذوي المروات و الاحساب و اهل البيوتات الصالحه و السوابق الحسنه، ثم اهل النجده و الشجاعه و السخاء و السماحه فانهم جماع من الکرم...»[1]. با جوانمردان و با کساني که خاندان درستکار و پيشينه نيکو دارند و نيز با سلحشوران، دليران، سخاورزان و بزرگواران بپيوند.
افرادي که خود داراي سرمايههاي انساني و خصلتهاي پسنديده معنوي و اخلاقي هستند و پدران و نياکانشان شخصيتهاي پاک و خدمتگزار بوده و سابقههاي درخشان و خوبي دارند، در اداره امور و رسيدگي به کارهاي مردم موفقتر و از نظر نفوذ عناصر سودجو و فرصتطلب، در امنيت بيشتر ميباشند.