نقش ايمان و اعتقاد در زندگي
طوبي لمن ذکر المعاد و عمل للحساب و قنع بالکفاف و رضي عن الله.[1]. خوشبخت کسي که به ياد رستاخيز باشد و کار او با در نظر گرفتن ديوان محاسبات الهي تنظيم شود و زندگي را در مرز کفايت نگه دارد و بدان قانع باشد و از ريخت و پاشها و توسعهطلبيها دوري کند و از خداي خويش خشنود باشند. نکتهي مهم در اين کلام پرمغز ارتباط معاد و ياد آن با زندگي و قناعت و در نتيجه اجتناب از حرام و راضي شدن به رضايت الهي است که مشکلگشاي همهي عقدهها و نابسامانيهاي بشري است. [صفحه 343]
اعتقاد به معاد و رستاخيز انسان در پيشگاه عدل الهي و رسيدگي دقيق عادلانه نسبت به همهي امور او، بزرگترين محافظ انسان در برابر خطا و خيانت يعني شکستن قانون است. بياعتقادي به زندگي پس از مرگ و باور نداشتن ديوان محاسبات الهي مردم را گستاخ و جنايتکار ميسازد، لذا مهمترين خدمت به عدل و حقوق بشر توسط انبياء عظام الهي صورت گرفته است که ايمان و اعتقاد به روز جزا و حضور انسان در دادگاه عدل الهي را نصب العين پيروان خود قرار دادهاند. نگاه کنيد به کلام سازنده امام پاکان و عادلان، علي عليهالسلام در نهجالبلاغه:
صفحه 343.