علاء و عاصم











علاء و عاصم



علاء بن زياد که از ياران و شيعيان امام اميرالمومنين عليه‏السلام بود، در بصره مي‏زيست، اتفاقا بيمار شد و امام عليه‏السلام از او در منزلش عيادت کردند، آنگاه که امام در منزل وسيع و مجلل او وارد شدند او را مورد خطاب قرار داده و فرمودند: اين خانه‏ي وسيع و مفصل را در دنيا براي چه مي‏خواهي در حالي که در آخرت بدان نيازمندتري؟ امام پس از مکث کوتاهي به سخن ادامه دادند و براي اينکه نظريه‏ي کامل و همه جانبه‏ي اسلام را درباره‏ي دنيا و آخرت بيان کرده باشند تا از بدآموزيها محفوظ بماند فرمودند: آري اگر از اين منزل براي آخرت خود استفاده کني و هدفت در راستاي معاد باشد بدين‏ترتيب که از ميهمانان در آن پذيرائي

[صفحه 326]

کني و بستگانت در آن به ديدارت بيايند و از آنان صله رحم کني و به طور کلي هر جا که لازم باشد مردم از آن بهره‏ور گردند و در اختيار مردم باشد اين منزل وسيع و زيبا دنيا نيست بلکه عين آخرت است و از آن به بهشت مي‏رسي.

[صفحه 331]


صفحه 326، 331.