بايد از اين محدوده براي نامحدود بهره گرفت
بنابراين حرکتهاي انسان در دنيا بايد در راستاي معاد باشد تا مقدمهيي براي زندگي ابدي و باقي او گردد، در غير اين صورت با تمام شدن عمر و پايان زيستن در اين عالم، او هم نابود خواهد شد، مثلا تاجري که به کسب و تجارت مشغول است و عمر خود را در اين راه سپري ميکند [صفحه 325] ميتواند دو راه کاملا مجزا را طي کند که يکي در راستاي معاد و ديگري ضد آن قرار گيرد: اما اول بدين صورت است که او اجناس مورد نياز واقعي مردم را از اطراف و اکناف تهيه نمايد و با قيمتي عادلانه و منصفانه توزيع کند و زندگي خود و جامعه را سر و سامان بخشد و آنان را از فقر و گرفتاري برهاند و نيز نسبت به فقراء و درماندگان احسان کند و در مواقع حساس حتي بدون سود بفروشد و گاهي هم سود آن را در راه کمک و خيررساني به مردم صرف کند، راه دوم آن است که تمام تلاش خود را در طول عمر فقط به سودجوئي بگذراند و هيچ چيز ديگر را لحاظ نکند، بديهي است که راه اول راهي به سوي معاد و زندگي سعادتمندانه ابدي است در حالي که راه دوم تباهي و نابودي عمر است و در صحنهي قيامت با دست خالي و باري سنگين وارد خواهد شد.
با توجه به مباحث گذشته، دورنمايي از زندگي انسان و ارتباط آن با دنياي محدود و نيز با ابديت نامحدود ترسيم گرديد و در پايان درس بايد به اين نکته توجه کرد که زندگي در دنيا براي انسان هدف نيست بلکه مقدمه و زمينهيي است براي تحصيل امکانات و سرمايههاي عظيم، جهت زيستن در جهاني ابدي و نامحدود که هويت انسان در آنجا به عينيت ميرسد و جايگاه او مشخص ميشود، ماند کشاورزي که در مدت محدود، محصولات زيادي که حتي بيش از مصرف خود اوست توليد و ساليان دراز از آن و يا از درآمد آن زندگي ميکند.
صفحه 325.