تبار رسولان الهي











تبار رسولان الهي‏



از ديدگاه نهج‏البلاغه، سلسله‏ي جليله‏ي انبيا عليهم‏السلام علاوه بر آنکه شخصا مرداني وارسته و پاک نهاد بوده و از هر گونه انحراف و آلودگي فکري و عملي دور بوده‏اند، تبار و اصل و نسبشان نيز پاک و مقدس بوده است.

[صفحه 252]

يعني پدر، مادر و نياکان انبياء نيز، انسانهائي پاک‏سرشت بوده و از هر نوع آلودگي به عقائد شرک‏آميز و انحرافات اخلاقي و کردارهاي خفت‏آور، مبرا بوده‏اند.

در کلام اميرالمومنين (ع)، بانوان و زناني که در طول زمان و در بستر تاريخ هماره، پيامبران اين فرزندان راستين انسانيت را در دامان خويش پرورده‏اند و نيز پدراني که انبياء از نسل ايشان بوده و نطفه پاک آنان در صلب ايشان استقرار يافته تا به عرصه جهان خاکي قدم گذاشته‏اند جملگي مرداني عفيف و شريف بوده‏اند.

فاستودعهم في افضل مستودع و اقرهم في خير مستقر تناسختم کرائم الاصلاب الي مطهرات الارحام.[1].

ترجمه: پس انبياء را در با فضيلت‏ترين و مهمترين امانتگاهها و شايسته‏ترين قرارگاهها، به وديعت نهاد... آري آنان در صلب بزرگواراني جابجا مي‏شدند و به رحم مادران عفيف و پاکدامني انتقال مي‏يافتند.

[صفحه 253]


صفحه 252، 253.








  1. نهج‏البلاغه خطبه 93.