آبادسازي دنيا
خداوند اراده فرموده که اين طبيعت خام و اين مواد ذخيره شده در دل زمين توسط بشر کشف شود و مورد بهرهبرداري قرار گيرد و در نتيجه انسانها از خود خلاقيت نشان دهند و مقصد از هبوط آدم بر زمين همين بوده است. «فاهبطه بعد التوبه ليعمر ارضه بنسله»[1]. ترجمه: خداوند او را پس از توبه، به زمين فرود آورد تا زمين را با نسل او آباد سازد. [صفحه 224]
با اينکه دنيا در نظر انبيا هدف نيست بلکه وسيلهاي براي ساختن زندگي اخروي است و هر چند که پيامبران خود شخصا به زندگي دنيوي اهتمامي نداشتهاند و حتي المقدور به ضروريات حيات قناعت ميکردهاند معذلک به طور خلاصه ميتوان گفت، در برنامههاي انبيا به آبادسازي زمين و به بهزيستي به معناي کامل آن عنايت خاص مبذول شده است.
صفحه 224.