سرانجام اختلاف











سرانجام اختلاف



اما آنگاه که برگشتند و دچار تفرقه و جدائي شدند سخنانشان دو تا و دلهايشان جدا گرديد و آن الفت و وفاق جاي خود را به خصومت و اختلاف داد و گروه گروه شده، به جان هم افتادند در نتيجه پايه‏هاي آن نظام صالح درهم ريخت و خداوند جامه کرامت انساني را از تن آنان درآورد و آن فراواني نعمت را از ايشان برگرفت و کيانشان را از هم پاشيد.

«فانظروا الي ما صاروا اليه في اخر امورهم حين وقعت الفرقه و تشتت الالفه، و اختلفت الکلمه و الافئده...»[1].

ترجمه: پس بنگريد به وضعي که آنان سرانجام، به آن دچار گشتند آنگاه که ميانشان جدائي افتاد و انس و پيوستگي‏شان از بين رفت و سخن و دلهايشان پراکنده گشت پس گروه گروه شدند و روياروي هم ايستادند و خداوند جامعه کرامت از تنشان درآورد و فراواني نعمت از ايشان برگرفت.









  1. نهج‏البلاغه خطبه 234.