وزرا و مشاوران حکومت

41- اين گونه افراد را، مشاور خود قرار مده و با آنان مشورت مکن:

الف. بخيل.

ب. ترسو و بزدل.

ج. حريص.

زيرا:

1- فرد بخيل تو را از احسان باز مي‏دارد و از فقر و تهي دستي مي‏ترساند.

[صفحه 26]

2- فرد ترسو و بزدل، با ترسي که در تو ايجاد مي‏کند، تو را در تصميم‏گيري و اجراي امور ضعيف و سست مي‏گرداند.

3- فرد حرص، از شدت حرصي که در تو ايجاد مي‏کند، باعث ستمگري تو مي‏شود و آن حرص و ستم را برايت نيکو جلوه مي‏دهد.

بخل و ترس و حرص، غرائز و خصلت‏هايي هستند که همگي آنها ريشه‏ي اصلي سوء ظن به خداوند متعال‏اند.

42- بدترين وزيران تو کساني هستند که در حکومت اشرار قبل از تو منصب وزارت داشته و در گناهان و جرائم آنان شريک بوده‏اند.

43- مبادا از اين افراد که در دولت جنايتکاران و اشرار، جزو آنان و شريک جرائم آنان بوده‏اند، صاحب سر و محرم راز تو باشند. زيرا اين گونه افراد:

الف. همکار و يار مجرمان و گناهکاران بوده‏اند.

ب. از برادران و همراهان ستمگران محسوب مي‏شوند.

44- تو مي‏تواني بجاي اين وزيران، کساني را که از هر لحاظ بهتر از اين افراد هستند انتخاب کني، کساني که:

الف. مديريت و نفوذ آنها را دارا هستند.

ب. علاوه بر آن مديريت و نفوذ، اين گروه از گناه و جرم و بلايي که آنها در گردن دارند پاک و منزهند.

ج. همچنين هيچ ستمگري را بر ستمگريش معاونت نکرده‏اند و هيچ گناهکار و مجرمي را در ارتکاب گناه و جرائم کمک ننموده‏اند.

45- اين گونه اشخاص را که براي وزارت انتخاب کني:

الف. بدون هيچ تحميلي بر دولت، سبک بال زندگي مي‏کنند.

ب. بهترين يار و همکارت باشند.

[صفحه 27]

ج. نسبت به تو بسيار مهربان و با عطوفت هستند.

د. با بيگانه و غير از تو کمتر انس و الفت مي‏گيرند.

46- اين افراد را جزو نزديکترين افراد به خود قرار بده و آنها را براي مجالس سري و علني خود برگزين.

47- گزيده‏ترين افراد از وزراء، پيش تو کسي باشد که:

الف. سخن حقي را که بر انسان ناگوار و تلخ مي‏آيد بيشتر به تو تذکر دهد.

ب. و اگر زماني خواستي از روي هوي و هوس مرتکب عملي شوي که خداوند متعال آن گونه اعمال را براي اولياء و دوستان خود شايسته نمي‏داند، نسبت به تو رغبت و مساعدت کمتري نشان دهد.

48- بايد به اين افراد، نزديک و ملحق شوي:

الف. افرادي که اهل تقوي و ورع هستند.

ب. اهل صداقت و راستگويي‏اند.

49- از افرادي که با تو همکاري مي‏کنند بخواه که در صدد چاپلوسي و تملق تو بر نيايند و تو را نسبت به کاري که انجام نداده‏اي، بيهوده نستايند، چون زياده‏روي در تمجيد، منشاء خودبيني و کبر مي‏شود و ايجاد غرور و تکبر مي‏کند.

صفحه 26، 27.