دادرسي مستقيم مردم در مقابل والي
127- محلي را که براي دادخواهي و رسيدگي به آنان قرار ميدهي بايد مجلس عمومي و در ملاء عام باشد و تو نيز شخصا در آن مجلس عام شرکت کن و براي خداوند متعال کمال فروتني و تواضع را انجام ده. 128- در آن روز دستور صادر کن به: الف. لشکريان و ارتشيان، ب. نزديکان و همکارانت، [صفحه 50] که از محافظان شخصي تو و افرادي که براي نظم و مقررات هستند، به هيچ وجه در آن مکان حضور نداشته باشند و از آنجا دور شوند و حق امر و نهييي نسبت به مردم که براي دادخواهي آمدهاند نداشته باشند، تا اينکه سخنگويان دستههاي مختلف مردم بتوانند سخنان خود را بدون هيچ ترس و واهمهاي بيان کنند و بدون هيچ لکنت زباني شخصا مسائل و مشکلات خود را با تو در ميان بگذارند. من از رسول خدا بطور مکرر و در هر مکان و زماني بسيار شنيدم که فرمود: امتي که در ميان آنها حق ضعيفان از زورمندان بدون هيچ ترس و معطلي گرفته نشود، هرگز آن امت (از لوث انحراف و فساد و ظلم) پاک نخواهد شد. 129- تندخوئي و نارسائي گفتار و يا لکنت زبان افرادي را که براي رفع مشکلات خود با تو صحبت ميکنند بايد تحمل کني. 130- و تو نيز بايد از اين گونه رفتارها بپرهيزي: الف. بدخلقي و بيحوصله شدن و به تنگ آمدن. ب. تکبر و خودپسندي. تا اينکه خداوند بواسطهي تحمل اين شدايد و رعايت اين گونه مسائل، رحمت همه جانبهي خود را به تو عطا فرمايد و تو را مستحق ثواب و پاداش طاعت خود گرداند. 131- آنچه که به مردم بخشش ميکني، بدون هيچ تعللي و بدون هيچ منتي، عطا کن. 132- و اگر چنانچه برايت عطا کردن چيزي مقدور نيست و يا نميتواني خواستههاي آنان را برآوري، با کمال لطف و مهرباني از آنان عذر و پوزش بخواه. [صفحه 51]
126- قسمتي از وقت خود را براي رسيدگي به دادخواهي مردم قرار بده و شنيدن و رسيدگي به دادخواهي مردم را شخصا عهده دار باش.
صفحه 50، 51.