دبيران و نويسندگان امور دولتي و کشوري (وزيران و مشاوران عالي رتبه)

101- برترين و بهترين اشخاص را براي نويسندگي و دبيري انتخاب کن و نوشتن نامه‏هاي محرمانه و نوشتن مسائل مهم را به شخصي واگذار کن که:

الف- بيش از هر کس واجد اخلاق صالح باشد.

ب. کسي باشد که مقام و شخصيتي که به او مي‏دهي سرکشش نسازد و باعث نشود که در حضور بزرگان نسبت به تو گستاخي و با تو اظهار مخالفت کند.

[صفحه 44]

ج. و کسي نباشد که با اهمال و غفلت، باعث نرسيدن نامه‏ي کارگزاران و فرماندارانت به تو گردد.

د. و نه شخص غافلي که در پاسخ گويي از طرف تو و يا در مواردي که چيزي را برايت بايد بگيرد و يا اينکه از طرف تو چيزي را مي‏خواهد بدهد، سستي و اهمال ورزد.

ه. و کسي که در بستن عقد و قراردادهايي که به سود توست سستي نورزد.

و. و در باز کردن گره قراردادهايي که به زيان و ضرر تو بسته شده است، عاجز نباشد.

ز. فردي وظيفه شناس باشد و وظايف خود را در مسائل و امور تشخيص بدهد. زيرا فردي که نسبت به قدر و منزلت و وظائف خود جاهل و غافل باشد، حتما نسبت به کارهاي ديگران و غير خود جاهلتر و غافلتر است.

102- در انتخاب اين افراد به نفس خود و حسن ظن خود اطمينان مکن، چون افراد براي جلب نظر و شناساندن خود به زمامداران، تظاهر به حسن سلوک و خدمتگزاري مي‏کنند، اما در پس اين ظاهرسازي‏ها و خوش‏خدمتي‏هاي زودگذر، هيچ گونه همکاري و اخلاص و درستي در کارشان وجود ندارد.

103- لذا براي انتخاب آنان، اين افراد را نسبت به کارهايي که براي مردمان صالح انجام داده‏اند امتحان کن و در ميان آنان به کساني اعتماد و اطيمنان کن که:

الف. در ميان ملت درستکارتر بوده باشند.

ب. و در امانتداري نيز حسن شهرت داشته باشند.

اين کار تو دليل بر خيرانديشي و فرمانبري تو نسبت به پروردگار خود و نسبت به کسي که اين حکومت را به تو سپرده است مي‏باشد.

[صفحه 45]

104- براي هر کار، يکي از شايسته‏ترين نويسندگان و دبيران را انتخاب کن و او را در راس آن کار قرار ده که داراي اين صفات باشد:

الف. مغلوب عظمت کار و زيادي مسائل نشود.

ب. کثرت کارها او را پريشان و متشنج نکند.

105- اگر در ميان دبيران و نويسندگان تو عيب و ناپسندي وجود داشته باشد و تو آن را ناديده بگيري، خودت مسئول مستقيم عواقب آن خواهي بود.

صفحه 44، 45.

---