اصبغ بن نباته
[صفحه 116] است. در همه جا او را به عنوان يکي از اصحاب خاص حضرت به شمار آوردهاند. از جمله کساني است که در راس «شرطه الخميس» بود و شرطه الخميس عدهاي از اصحاب امامند که با حضرت به شرط پيروزي يا شهادت در راه خدا بيعت کردند و در عوض، اميرالمومنين به آنها تعهد و ضمانت بهشت را کرده بود. اهل رجال او را از بزرگان و عالمان و زاهدان اصحاب مولاي متقيان نام بردهاند. اصبغ از اصحابي است که مورد اعتماد و وثوق کامل علي عليهالسلام بوده است. مرحوم کليني در کتاب «الرسائل»، اين نامهي بسيار مفصل و مهم تاريخي را که از امام نقل شده آورده است. در روايت، در مورد اصبغ از اميرالمومنين ذکر شده است که حضرت امير، «ابي رافع» کاتب را احضار فرمود و گفت که براي نوشتن اين نامه ده نفر از کساني را که مورد اعتماد وثوق من هستند نزد من حاضر کن. ابيرافع از امام درخواست ميکند نام اين افراد را ذکر کنيد. حضرت اسم ده نفر از اصحابي که مورد وثوق او بودند را برد، من جمله «اصبغ بن نباته» و حارث حمداني و کميل بن زياد و چند نفر ديگر.[1] اصبغ را از تابعين شمردهاند و بعد از شهادت اميرمومنان زنده بود. گويا بعد از سال 100 هجرت فوت شده است. او اهل کوفه بود و دانشمندان رجال او را از اولين علماي «متکلم» و عالم به حديث دانستهاند.[2]. [صفحه 117]
اصبغ ابن نباته از اصحاب جليل القدر و معروف امام اميرالمومنين
صفحه 116، 117.