حکمت 455
[صفحه 351] به تحقيق براي بنياميه زمان مهلتي است روان ميشوند (به سوي فساد) در آن و اگر اختلاف کنند در آنچه ميان آنهاست پس از آن حيله کند به آنها گفتار هرآينه غلبه ميکند آنها را و مرود اينجا بر وزن مفعل است و آن مهلت و فرصت دادنست و اين فصيحترين گفتارهاست و غريبترين آنهاست و گويا او عليهالسلام تشبيه کرد مهلت چناني را که آنها در آن هستند به ميداني که روان ميشوند در آن تا پايان پس چون برسند به پايان آن گسيخته ميشود رشته نظام آنها پس از آن
صفحه 351.