حکمت 281
[صفحه 365] حکمه الاخلاق بود براي من در گذشته برادري در راه خدا و بزرگ مينمود او را در چشم من کوچک بودن دنيا در چشم او و بود بيرون آينده از تسلط شکم خود پس آرزو نميکرد آنچه را که نمييافت و بسيار به کار نميبرد هرگاه مييافت و بيشتر روزگار خود خاموش بود اگر سخن ميگفت غلبه ميکرد بر گويندگان و فرومينشاند تشنگي سئوالکنندگان را و بود ناتوان و ضعيف شمرده شده پس اگر پيش ميآمد زمان کوشش پس او شير بيشه و مار پر زهر بيابان بود دليل نميآورد تا ميآمد نزد قاضي و توبيخ نميکرد کسي را بر آنچه مييافت عذر را در مانند آن تا ميشنيد عذرآوردن او را و شکايت نميکرد از دردي مگر هنگام بهبودي از آن و انجام ميداد آن چه را که ميگفت و نميگفت آنچه را که نميکرد و اگر مغلوب ميشد بر گفتار مغلوب نميشد بر خاموشي و بود بر شنيدن حريصتر از آن بر گرفتن و اگر ناگهان روميآورد او را دو امر نگاه ميکرد کدام آن دو نزديکتر بود به خواهش نفس مخالفت ميکرد با آن و بر شما باد اين خصلتها جدا نشويد از آنها و رغبت کنيد به آنها و اگر توانائي نداريد (به همه آنها) بدانيد فراگرفتن اندک بهتر است از رها کردن بسيار
صفحه 365.