حکمت 182
[صفحه 348] حکمه الاعوان جز اين نيست مرد در دنيا نشانهايست تير مياندازد به آن مرگها و ثروتي است ميشتابد به آن مصيبتها و با هر آشاميدني گلوگرفتني است و در هر لقمه اندوههاست و نميرسد بنده به نعمتي مگر به جدا شدن از نعمت ديگري و رونميآورد به روزي ار عمر خود مگر به جدائي ديگر از مدت آن پس ما ياوران مرگيم و جانهاي ما هدف مرگها است از کجا اميدواريم ماندن را و حال آنکه اين شب و روز بلند نکردند از چيزي پايه بلندي را مگر به سرعت آغاز کردند حمله را در خراب کردن آنچه بنا کردند و در پراکندگي آنچه گردآوردند
صفحه 348.