حكمت 182












حکمت 182



[صفحه 348]

حکمه الاعوان جز اين نيست مرد در دنيا نشانه‏ايست تير مي‏اندازد به آن مرگها و ثروتي است مي‏شتابد به آن مصيبتها و با هر آشاميدني گلوگرفتني است و در هر لقمه اندوههاست و نمي‏رسد بنده به نعمتي مگر به جدا شدن از نعمت ديگري و رونمي‏آورد به روزي ار عمر خود مگر به جدائي ديگر از مدت آن پس ما ياوران مرگيم و جانهاي ما هدف مرگها است از کجا اميدواريم ماندن را و حال آنکه اين شب و روز بلند نکردند از چيزي پايه بلندي را مگر به سرعت آغاز کردند حمله را در خراب کردن آنچه بنا کردند و در پراکندگي آنچه گردآوردند


صفحه 348.