خطبه 032-روزگار و مردمان
[صفحه 124] خطبه الاصناف اي مردم به راستي ما برگشتيم و قرار گرفتيم در روزگار ستيزنده و زمان ستمکار شمرده ميشود در آن نيکوکار بدکار و زياد ميکند ستمکار در آن سرکشي را سود نميبريم به آنچه ميدانيم و نميپرسيم از آنچه نميدانيم و نميترسيم از حادثه سخت تا فرودميآيد به ما پس مردم بر چهار صنفند بعضي از آنها کسي است بازنميدارد او را از فساد کردن در زمين مگر خواري نفس او و کندي تيزي شمشير او و کمي مال او و بعضي از آنها کشنده است شمشير خود را و آشکارکننده است شر خود را و کشنده است سواره و پياده خود را آماده کرده (براي شرارت) نفس خود را و تباه نموده دينش را براي متاعي که به غنيمت بربايد آن را يا براي سواراني که بکشد آن را يا براي منبري که برآيد بر آن و بد تجارتي است که به بيني دنيا را براي نفس خود بهاء و از آنچه براي توست نزد خدا عوض و بعضي از آنها کسي است ميطلبد دنيا را به عمل آخرت و طلب نميکند آخرت را با عمل دنيا وقار و فروتني نشان داد از شخص خود و نزديک هم گذارد گام خود را و برچيد جامه خود را (خود را براي عبادت چالاک نشان داد) و بياراست نفس خود را براي امانت و فراگرفت پوشش خدا را وسيله به سوي نافرماني و ب عضي از آنان کسي است بازداشته او را از طلب رياست و مال پستي نفس او و بريده شدن وسيله او و نگهداشته او را حال بر حال خودش (خانهنشين شده) پس آراسته کرد خود را به نام قناعت و زينت داد خود را به لباس اهل زهد و تقوي و حال آنکه نيست از اين در جايگاه شب و نه در جايگاه روز و باقي ماند مرداني فروخوابانيد ديدههاي آنها را ياد کردن بازگشت و ريخت اشکهاي آنها را ترس روز قيامت پس آنان ميان رانده شده و رمنده و ترسنده مغلوب پس و ساکت دهن بسته و دعوت کننده با اخلاص و اندوهگين دردمندند گمنام کرده آنها را تقيه و پرهيزکاري و فراگرفته آنها را خواري پس ايشان در درياي شور فرورفتهاند دهنهاي آنها ساکت است و دلهاي آنها زخمدار هست پند دادند تا دلتنگ شدند و مغلوب گرديدند تا خوار شدند و کشته شدند تا کم شدند پس بايد باشد دنيا در چشمهاي شما کوچکتر از تفاله برگ سلم (که به آن پوست دباغي ميشود) و ريزه مقراض (که هنگام قيچي کردن موي بز ميافتد) و پند گيريد به آنانکه بود پيش از شما پيش از آنکه پند گيرد به شما کساني که بعد از شمايند و رها کنيد آن را نکوهيده زيرا دنيا رها کرده کساني را که بودند علاقمندتر به آن از شما
صفحه 124.