نامه 050-به اميران سپاه خود
[صفحه 307] رساله التسويه از بنده خدا علي پسر ابيطالب اميرالمومنين به سوي مرزداران اما پس از ستايش خداوند سزاوار است بر حاکم اينکه تغيير ندهد او را بر رعيت خود برتري که رسيده است او را و نه توانائي که مخصوص شده به او و بيشتر وادار کند آنچه قسمت کرده است خداوند براي او و از نعمتهايش به نزديکي از بندگانش و به مهرباني به برادرانش آگاه باشيد که براي شما است نزد من اينکه پنهان نسازم از شما را زيرا مگر در جنگ و انجام ندهم بدون (مشورت) شما کاري را مگر در حکم (شرعي) و به تاخير نياندازم براي شما حقي را از محل آن و دست بر ندارم از آن بدون جدا کردن آن (از باطل) و اينکه باشيد نزد من در حق يکسان و چون انجام دادم اين را واجب شد براي خدا بر شما نعمت و براي من بر عهده شما فرمانبرداري و اينکه بازنگرديد از دعوتي کوتاهي نکنيد در صلاحي و اينکه فرورويد به سختيها در راه حق و اگر شما راست نايستاديد براي من بر اين نباشد کسي خوارتر بر من از کسي که کج شده از شما پس از آن بزرگ ميگردانم براي او کيفر را و نمييابد نزد من در آن گشايشي و فراگيريد اين را از فرمانروايان خود و بدهيد به آنها از نفسهاي خود آنچه را که اصلاح ميکند خداوند به آن کار شما را والسلام
صفحه 307.