نامه 024-وصيت درباره دارايي خود
[صفحه 305] رساله الوقف اين آن چيزي است که دستور داد به آن بنده خدا علي پسر ابوطالب اميرالمومنين در مال خود براي به دست آوردن خوشنودي خداوند تا داخل نمايد به سبب آن مرا به بهشت و ببخشد مرا در اثر آن آسودگي (در آخرت) و مباشرت ميکند به اين حسن پسر علي ميخورد از آن به نيکوئي و صرف ميکند از آن در نيکوئي و اگر رخ داد به حسن و پيشامدي و حسين زنده است مباشرت ميکند به اين امر پس از او و ميرساند آن را به محل مصرف آن و براي پسران فاطمه از صدقه علي مانند آن است که براي پسران علي است و من جز اين نيست قرار دادم مباشرت اين امر را به دو پسر فاطمه براي طلب رضاي خدا و براي نزديکي جستن به سوي پيامبر خدا و گرامي داشتن حرمت او را و براي بزرگ قرار دادن خويشاوندي او را و شرط ميکند بر کسي که قرار ميدهد او را متولي به آن اينکه واگذارد مال را بر ريشههاي خود و صرف کند از ميوه آن در جائيکه امر شده به آن و رهنمائي شده به آن و نفروشد از زادههاي درخت خرماي اين دهها نهالي را تا شبيه شود زمين آن (به نخلستان) به سبب روئيدن نخل و هر کس باشد از کنيزان من آنان که همبستر ميشدم با آنها براي او فرزنديست يا او حامله است پس خودداري ميش ود (از فروش) به جهت فرزند و آن از سهم اوست پس اگر بميرد فرزند او و او زنده است او آزاد است به تحقيق گشوده شد از او بنده بودن و آزاد ساخت او را آزادي (انتقال به فرزند)
صفحه 305.