خطبه 224-در باب زيانهاي زبان
[صفحه 225] خطبه النطق آگاه باش که زبان پارهايست از انسان ياري نمينمايد او را گفتار هرگاه همراهي نکند و مهلت نميدهد او را گفتار هرگاه فراخ و توانا گردد و به راستي ما اسيران گفتاريم و در ما فرورفته ريشههاي آن و بر ما آويزان شده شاخههاي آن و بدانيد رحمت کند شما را خداوند به راستي شما در زماني هستيد گوينده در آن به حق اندک است و زبان از راستي کند است و لازم حق خوار است اهل آن مقيم شدهاند بر نافرماني با هم سازگاري کردهاند بر مدارا کردن جوان آنها بدخو است و پيران ايشان گناهکار است و داناي آنها دورو است و قرائت کنندگان آنها رياکارند تعظيم نميکند کوچک آنها بزرگ آنها را و نفقه نميدهد توانگر آنها محتاجشان را
صفحه 225.