خطبه 217-نکوهش دنيا
[صفحه 165] خطبه الماضين سرائي است (دنيا) با بلا احاطه شده و به مکر شناخته شده هميشه نميماند حالات آن و سالم نميماند فرودآيندگان آن حالتهائي است گوناگون زمانها و نوبتهائي است تغييريابنده خوشي در آن نکوهيده شده است و ايمني از آن ناياب است و جز اين نيست اهل آن در آن هدفهايند هدف قرار داده شده ميزند آنها را با تيرهاي خود نابود ميسازد آنها را با مرگ خود و بدانيد اي بندگان خدا به راستي شما و آنچه شما در آن هستيد از اين دنيا بر راه کسي هستيد که گذشت پيش از شما از آنانکه بود درازتر از شما از نظر عمر و آبادتر از نظر خانه و مهمتر از نظر نشانهها برگشت صداهايشان خاموش گشت و بادهاي نخوت آنها ساکن شد بدنهايشان پوسيده و خانههايشان خالي و نشانههايشان ويران و ناپديد شد پس عوض کردند قصرهاي افراشته و بالشهاي گسترده را به سنگهاي بزرگ و سنگهاي محکم قرار داده شده و قبرهاي چسبنده لحد قرار داده شده که بناشده به ويراني عرصه و اطراف آن و برافراشته شده با خاک بناي آن پس جاي آنها نزديک است و ساکن آن غريب است در ميان اهل محله وحشت آورندگان و اهل آسوده (از دنيا) مشغول شدگان (به کار آخرت) انس نميگيرند با وطنها و نميپيوندند به همديگر مانند پيوستن همسايگان با آنچه در ميان آنهاست از نزديکي همسايگي و نزديکي خانه و چگونه ممکن است در ميان آنها ديد و بازديد باشد در حاليکه خورد کرده آنهارا به سينه خود پوسيدگي و خورده است آنها را سنگهاي سخت و خاک و گويا برگشتيد به سوي آنچه برگشتهاند آنها به سوي آن و بگرو گرفته شما را اين خوابگاه و در آغوش گرفته شما را اين امانتگاه و چگونه است حال شما اگر به پايان رساند شما را کارها و برانگيخته شود (آنچه) در قبرهاست در آن وقت ميآزمايد هر نفس آنچه را از پيش فرستاده و بازگردانيده شوند به سوي خدا مالک بر حق خودشان و کم شد از آنها آنچه بودند افترا ميبستند
صفحه 165.