خطبه 206-نيايش
[صفحه 206] خطبه الدعاء ستايش خداوندي را سزاست نگردانيد مرا مرده و نه بيمار و نه زده شده بر رگهاي من به بدي و نه گرفتار گرديده به بدترين عمل خودم و نه بريده شده نسل من و نه برگشته باشم از دينم و نه انکارکننده باشم پروردگار خود را و نه وحشت زده باشم از ايمان خود و نه شوريده و ديوانه باشد عقل من و نه عذاب شده به عذاب امتهائي که بودند پيش از من برگشتهام بندهاي که مالک دارم ستمکنندهام به نفس خودم تو را است حجت بر من و حجتي نيست مرا و توانا نيستم بر اينکه بگيرم چيزي را مگر آنچه را که عطا کرده بر من و نميتوانم بپرهيزم مگر آن را که تو نگهداري مرا از آن پروردگارا من پناه ميبرم به تو از اينکه محتاج شوم در بينيازي تو يا گمراه شوم در هدايت تو يا ستمديده باشم در غلبه سلطنت تو يا مقهور گردم و حال آنکه امر براي تو است پروردگارا قرار ده نفس مرا اول چيز کريم از اعضاء من که ميگيري آن را از عضوهاي کريم من و اول امانتي که بازميگرداني از امانتهاي نعمتهاي تو نزد من پروردگارا ما پناه ميبريم به تو از اينکه در رويم از گفتار تو يا فريفته شويم به شيطان از دين تو يا پشت سر ببرد ما را خواهشهاي ما بدون هدايتي که آمده از نزد تو
صفحه 206.