خطبه 204-آفريدگار بيهمتا
[صفحه 215] خطبه الارسال ستايش خدائي را سزا است که بلند است از مانند بودن او به آفريدهشدگان غالبست بر گفتار وصف کنندگان (کسي نميتواند او را وصف نمايد) پيداست به واسطه شگفتيهاي تدبير او براي نظرکنندگان پنهان است به سبب بزرگي ارجمندي او از انديشه گمانبرندگان دانا است بدون کسب کردن و بدون افزون شدن و بدون علم استفاده کردن از کسي اندازهکننده است تمامي امور را بدون انديشه کردن و بدون خطور خاطري آن خدائيکه نميپوشاند او را تاريکيها و روشني نميجويد به نورها و نمييابد او را شب و جاري نميشود بر او روز نيست دريافتن او به ديدهها و نه دانستن او به خبر دادن کسي [صفحه 215] فرستاد او را با روشنائي و پيش داشت او را در برگزيدن پس بههم بست به وسيله او گشادگيها را و شکست داد به وسيله او غلبهجوينده را و رام گردانيد به وسيله او دشواري را آسان نمود به وسيله او.... دشواري را تا دور ساخت گمراهي را از راست و چپ پروردگارا به راستي تو انس گيرندهترين انسگيرندگاني براي دوستانت و حاضرترين آنها هستي به کفايت کردن براي توکلکنندگان بر تو مشاهده ميکني آنها را در باطنهايشان و با خبر ميشوي بر آنان در دلهايشان و ميداني مقدار بينائيهاي آنان را باطنهاي آنها براي تو ظاهر است و دلهاي ايشان به سوي تو نگران و حسرت کشيده است اگر به وحشت اندازد آنها را بيکسي مونس ميباشد آنها را ياد کردن تو و اگر ريخته شود بر آنان مصيبتها پناه برند به سوي امان خواستن از تو از جهت علم به اينکه مهارهاي کارها در دست توست و وقوع آنها از قضا و قدر توست پروردگارا اگر عاجز شوم از سئوال کردنم يا سرگردان بمانم از حاجت خواستنم رهنمائي کن مرا بر مصلحتهاي من و بگير دل مرا به سوي مواضع رستگاريم پس نيست اين.... ناشناخته از راهنمائيهاي تو و نه نو از کفايتهاي تو پروردگارا برسان مرا بر بخشش تو و مرسان مرا بر عدالت خو د
صفحه 215، 215.