خطبه 196-خطاب به طلحه و زبير
[صفحه 178] خطبه الطلحتين به تحقيق ناخوش داشتيد اندکي را و پشت سر انداختيد بسياري را (که رضايت خواست) آيا خبر نميدهيد کدام چيز براي شما در آن حقي است که دفع کردم شما را از آن يا کدام سهم را برگزيدم به خود و ندادم بر شما آن را يا کدام حق بود آورد آن را به نزد من يکي از مسلمانها ناتوان ماندم از آن يا نادان بودم به آن يا به خطا رفتم در دليل آن به خدا سوگند نبود مرا در خلافت رغبتي و نه در حکومت حاجتي وليکن شما دعوت کرديد مرا به سوي آن و وادار کرديد مرا بر آن پس چون رسيد (خلافت) به من نگاه کردم به سوي کتاب خدا و آنچه قرار داده براي ما و دستور داده ما را به حکم کردن به آن پس پيروي کردم به آن و آنچه طريقه قرار داد پيامبر صلي الله عليه و آله پس پيروي کردم آن را و محتاج نشدم در اين به راي و انديشه شما و نه به راي غير شما و واقع نشد حکمي که نادان باشم به آن تا مشورت کنم شما را و برادران مسلمان خودم را و اگر بود چنين امري اعراض نميکردم از شما و نه از تدبير غير شما و اما آنچه ذکر کرديد از امر اقتدا کردن (به پيامبر در قسمت کردن) اين امريست حکم نکردم من در آن براي خودم و مباشرت نکردم به آن از روي هوا و هوس از من بلکه ي افتم من و شما آنچه را که آورد آن را پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فارغ شده از آن پس احتياج پيدا نکردم به سوي شما در آنچه فارغ شده خداوند از قسمت آن و روان کرده در آن حکم خود را پس نيست براي شما به خدا سوگند در نزد من و نه براي غير شما در اين سرزنش کردن فراگيرد خداوند دلهاي ما و دلهاي شما را به سوي حق و عطا فرمايد به ما و شما را شکيبائي رحمت کند خداوند مردي را که ديد حقي را و ياري نمود بر آن يا ببيند ستمي را و آن را برگرداند و بود ياري دهنده حق بر صاحب آن
صفحه 178.