خطبه 143-در طلب باران
[صفحه 147] خطبه الاستسقاء آگاه باشي زميني که برميدارد شما را و آسماني که سايه ميافکند شما را فرمانبرارند براي پروردگار شما و نميبخشند براي شما برکت خودشان را براي اندوه خوردن براي شما و نه براي منزلت جستن به سوي شما و نه براي خيري که اميد ميدارند آن را از شما وليکن مامورند به سود رساني شما و فرمانبرداري کردند و بر پا داشته شدند بر جوانب مصلحتهاي شما و بر پا داشتند براستي خداوند ميآزمايد بندگان خود را هنگام کردارهاي بد به کم کردن ميوهها و بازداشتن برکتها و بستن خزينههاي نيکوئيها تا بازگردد توبهکننده و خودداري کند خودداريکننده از گناه و پند گيرد پندگيرنده و بازايستد از گناه باز ايستنده و به تحقيق قرار داد خداوند آمرزش خواستن را سبب براي فراواني روزي و براي رحمت خلق پس فرمود خداوند پاک آمرزش بخواهيد از پروردگارتان به راستي او آمرزنده است ميفرستد ابر را بر شما ريزان به باران و ياري ميدهد شما را با مالها و پسران و رحمت کند خداوند مردي را روآورد به توبه کردن خود و طلب فسخ کند از گناه خود و پيشيگيرد بر مرگ خود پروردگارا ما بيرون آمديم به سوي تو از زير پردهها و پوششها و پس از ناله چهارپايان و فرزندان رغبتکنندگان در رحمت تو و اميد دارندگان زيادتي نعمت تو و ترسندگان از عذاب تو و انتقام تو پروردگارا پس آب ده ما را به باران خود و قرار مده ما را از نااميدان و هلاک مگردان ما را به سالهاي قحطي و مواخذه مکن ما را به آنچه کرد بيخردان از ما اي مهربانترين رحمکنندگان پروردگارا ما بيرون آمديم به سوي تو شکايت ميکنيم به سوي تو آنچه را که پنهان نميباشد بر تو وقتي که مضطر گردانيد ما را تنگيهاي سخت و مضطر گردانيد ما را سالهاي سخت از خشکسالي و عاجز ساخت ما را مطلبهاي دشوار و پيوسته شد بر ما فتنههاي دشوار و ناهنجار پروردگارا ما درخواست ميکنيم از تو که برنگرداني ما را نااميدشدگان و بازمگرداني ما را اندوهناک و عتاب نکني ما را به سبب گناهان ما و مقايسه نکني ما را به کردارهاي ما پروردگارا شامل گردان بر ما باران خود را و برکت خود را و روزي خود را و رحمت خود را و آب ده ما را آب دادني سود دهنده سيرابکننده روياننده ميروياني به آن آنچه را که از دست رفته و زنده کني به آن آنچه را مرده نفع دهنده پر گياه بسيار باشد ميوه آن سيراب سازي به آن زمينهاي هموار او روان گرداني زمينهاي پست را و برگدار سازي درختان را و ارزان گرداني نرخها را به راستي تو بر آنچه خواهي توانائي
صفحه 147.