خطبه 132-در پارسايي در دنيا












خطبه 132-در پارسايي در دنيا



[صفحه 169]

خطبه المجاز ستايش مي‏کنيم خدا را بر آنچه گرفت و داد و بر آنچه آزمايش کرد (با انعام) و آزمايش کرد (با گرفتاري) آگاه است به هر پنهاني و حاضر است در نزد هر پوشيده‏اي دانا است به آنچه پنهان مي‏کند سينه‏ها و آنچه خيانت مي‏کند ديده‏ها و گواهي مي‏دهم بر اينکه خدائي نيست جز او و اينکه محمد صلي الله عليه و آله برگزيده او و برانگيخته اوست چنان گواهي که موافق باشد در آن نهان با آشکار و دل با زبان

[صفحه 169]

پس به راستي به خدا سوگند آن حقيقت است نه بازيچه و راست است نه دروغ و نيست آن مگر مگر شنوانيد خواننده آن و شتابانيد راننده آن پس فريب ندهد تو را سياهي (زيادي) مردم از نفس خودت پس به تحقيق ديدي آن کس را که بود پيش از تو از آنانکه جمع کرد مال را و ترسيد از بي‏چيزي و ايمن شد از عاقبت کارها براي درازي آرزو و دورشمردن پايان عمر چگونه فرودآمد به او مرگ و برکند او را از وطن خود و گرفت او را از جاي امن او برداشته شده بر چوبهاي مرگها به نوبت فرامي‏گرفتند آن را مردان از مردان براي حمل کردن بر دوشها و نگهداشتن با انگشتها آيا نديديد آنان را که آرزو مي‏کردند دور را و بنا مي‏کردند قصرهاي محکم را و جمع مي‏کردند مالهاي زياد را چگونه گرديد خانه‏هاي آنها قبرها و آنچه جمع کردند نابود و برگشت مالهاي آنها براي ارث برندگان و زنان ايشان براي گروه ديگران نه در نيکوئي مي‏توانند زياد کنند و نه از کار بد مي‏توانند طلب رضايت کنند پس هر کس چسبانيد پرهيزکاري را بر دل خود آشکار شد پيشقدمي او در خير و پيروز شد کردار او غنيمت شماريدشان تقوي را و عمل کنيد براي بهشت عمل آن را و به راستي دنيا آفريده نشده براي شما قرارگاه هميشگي بلک

ه آفريده شده براي شما راه گذرگاه تا توشه برداريد از آن عملها را به سوي سراي قرار باشيد از آن بر شتاب و نزديک گردانيد مرکبها را براي کوچ کردن


صفحه 169، 169.