حج
خداوند، طواف کعبه را بر شما واجب کرده است. امام (ع) در اين سخنان، به بيان برخي اسرار بناي کعبه و اعمال حجگزاران ميپردازد: شما را به تکليف شاه وجود بر آن عرشه قدس عالي مقام چو پروانه پيرامن شمع عشق بر آن روشني خيره پر پر زند به معشوق پيوسته گردد مگر به خورشيد چون ذره فاني شود مقدر چنين بود روز الست کزين عشق صافي ضميران دهر به فرمان دادار، آن پاک مرد که بر گرد اين خانهي با صفا خوشا آنکه او را بود توشهاي چو باد صبا گشت هامون نورد حجازي بر اين خانه پا برهنه بر آن ريگ سوزان دشت عدم نينديشد از ظلمت تيره شب چو ديوانه مجذوب در راه عشق [صفحه 249] چو آن تشنه مرغان که اندر هوا گذر کرده از کوه آتشفشان بر آن چشمه کابش گوارا بود چنين حجگذاران ز مال حلال بر اين خاک افکنده خود در سجود در اين خانه، پيغمبران در نماز نمودار مجد است اين مشت خاک محمد که شد ختم پيغمبران بر اين خانهي پاک و عالي مقام فرامش نگردد که هر حجگذار مسلمان ز هر قوم بايد چنين [صفحه 250]
«و فرض عليکم حج بيته الحرام»
فريضه چنين حج واجب نمود
فرشته چو تسبيح گويد مدام
به پرواز برپا کند جمع عشق
که تا شعله بر جان و دل برزند
بجويد از او دانش و زيب و فر
چنين غرق بحر معاني شود
که اين دلبري بر زمين نقش بست
چو افلاکيان کام جويند و بهر
چنين خانهي کعبه را قبله کرد
بگردند امت به عشق خدا
در آن جمع آيد ز هر گوشهاي
بر اين خانه گردد ز جان گرد گرد
رساند خود از ميسره، ميمنه
گذارد چو مجذوب عاشق قدم
نه از گرمي روز جان در تعب
شود جانب کوي دلخواه عشق
همي گرم رو گشته از دشتها
رسيده ز پرواز خود ناگهان
مهين سايهاش روحافزا بود
چو ديدند اين خانه را با جلال
که اين سرزمين کوي معبود بود
نشستند و افرشته شد خاکباز
ز اسلام و پيغمبر خوب و پاک
بر اين خانه شد پرچمش سايبان
گذاريد با جان و دل احترام
کند رشته مهر را استوار
به وحدت رسد توده مسلمين
صفحه 249، 250.