صفات پسنديده، موجب سعادت
بر خواهش نفس خود غلبه يابد و آرزوهايش را دروغ پندارد. چنين خواهم از پاک پروردگار که اندرز و حکمت پذيرد به گوش نهد دست در دست صاحبدلان شمارد بزرگ و گرامي خدا صميمي بود نيز بر خويش و غير ز خيره کند بهر روز جزا نگردد هواخواه بر نادرست بود هر زمان با هوس در جهاد به دل نيز بندد در آرزو شود مرکب بردباري سوار نهد گام هر لحظه در راه راست به دنيا نگردد به غفلت دچار چو باقي و برجاست توش و توان گر انديشه از ناتواني بجاست [صفحه 236]
«کابر هواه و کذب مناه»
که رحمت فرستد بر آن بخت يار
شود رهنما راست رو، راست کوش
ز گمراهي آيد برون همچنان
نينديشد از هيچ غير از خطا
نبيند کس از دست او غير خير
نه عقبي کند بهر دنيا فدا
که شاد است آن بنده کو راست جست
هوس داده بنياد انسان به باد
نباشد در اين راه بيهوده جو
به پرهيزکاري بود نامدار
در آنجا که نور هدايت بجاست
به هر لحظه گردد غنيمت شمار
بگيرد همي بازوي ناتوان
چو داند تواناي دانا خداست
صفحه 236.