دعاي امام در نماز

به هنگام نماز، اين دعا را تکرار مي‏فرمود:

تو بخشنده باشي و بخشش کني
که درماندگان را نوازش کني‏

تو بيني اين بنده بي‏آبرو
درافتاده از اوج عزت فرو

مخواه آبرومند در فقر، خوار
نداري کند حرمتش لکه‏دار

چه، آن کس که بر درگهت رو نهاد
به مطلوب خود گشت خرسند و شاد

بترسم که نوميد از آن خوان و در
برم دست خواهش به سوي دگر

ز درماندگي خود به مدح کسان
ز حمد تو غافل شوم يک زمان‏

که حيف است جز بر تو حمد و ثنا
به درگاه ديگر نباشد روا

نخواهم که چون بندگان دگر
که چون گشته نوميد از گنجور

به توهين گشايند آن دم زبان
نخواهم علي (ع) نيست چون ديگران‏

نزيبد ثنا گفتن از بندگان
که بخشش بود از تو اي مهربان!

[صفحه 307]

صفحه 307.

---