انسان هواپرست
به پرسش چه گويد در اين ماجرا که مغرور بر آسمانها نظر به حکم هوي مرد برگشته بخت درافتاد در دامهاي گناه تو بر خود ترحم نداري روا تو کامروز مينالي از خويشتن ز راه هوي پا بکش از بدي شگفت آنکه بيني عطا آشکار کسي کو به دشمن بود مهربان چو باشد خداوند بر تخت داد [صفحه 305]
اميرالمومنين (ع) در تلاوت قرآن کريم چون بدين آيه «يا ايها الانسان ما غرک بربک الکريم» رسيد چنين فرمود:
چنان غره در پيشگاه خدا؟!
همي کرد و شد غافل از دادگر
ز درگاه يزدان بپيچد سخت
به حکم هوي رفت در پرتگاه
چه گونه کني رحم بر آشنا؟!
به فردا چه گويي در آن انجمن؟
که بيني عيان خود ره ايزدي
عداوت نمايي به پروردگار
چگونه کند جور با دوستان؟!
به هر بنده پاداش طاعت دهاد
صفحه 305.