اصبغ ‏بن نباته

اصبغ از چهره‏هاي برجسته و از بيدار دلان نيک نهاد ياران علي (ع) و به گفته ابن مزاحم از «ذخائر» علي (ع) بود. مورخان و محدثان به رزم آوري، پارسايي، زهد و استوار گامي در ولايت، او را ياد کرده‏اند،[1] و در نقل حديث نيز او را به کثرت نقل، استواري در نقل، وثاقت و اتفاق ستوده‏اند.[2] برخي از رجاليان عامه او را توثيق کرده‏اند و برخي به جهاتي روشن- از جمله حب والاي او به مولا- بر او طعن زده‏اند.[3] اصبغ مي‏گويد: از مواعظ علي‏بن ابي طالب صد فصل به خاطر سپردم و از خطابه هايش گنجهايي، که بازگويي آنها جز فزوني و گستردگي نياورد.[4] محدثان و رجاليان، نامه‏ي ارجمند و جاودانه‏ي مولا به

[صفحه 5]

مالک اشتر و نيز وصيت آن بزرگوار به امام حسن (ع) [ = يا محمدبن حنفيه] را از وي گزارش کرده‏اند.[5] آيت الله سيد ابوالقاسم خويي- رضوان الله عليه- طريق شيخ طوسي- رضوان الله عليه- به اصبغ را در نقل عهد نامه مالک اشتر صحيح مي‏دانند.[6].

عالمان و رجاليان در پژوهشهاي رجالي درباره‏ي اصبغ نکاتي ارجمند ارائه کرده‏اند.[7].

صفحه 5.

---

1. واقعه صفين، ص158 146 126 5و...؛ ميزان الأعتدال، ج1، ص436.
2. الأختصاص، ص66؛ رجال النجاشي، ص8؛ تهذيب المقال، ج1، ص201.
3. ميزان الأعتدال، ج1، ص436؛ و نيز ر.ک: الجرح و التعديل، ج2، ص54، تصويري.
4. بحارالانوار، ج41، ص146؛ مستدرک سفينة البحار، ج1، ص121.
5. رجال النجاشي، ص8؛ الفهرست؛ معجم رجال الحديث، ج4، ص132.
6. معجم رجال الحديث، ج4، ص132.
7. تصويري روشن از چهره منوّر اين صحابي جليل القدر را بنگريد در: قاموس الرجال، ج1، ص168 -162؛ تهذيب المقال في تنقيح کتاب الرجال، ج1، ص203 -198؛ مستدرکات علم الرجال، ج1، ص693 -691؛ معجم رجال الحديث، ج4، ص132.