ابن دريد

ابوبکر محمدبن حسن‏بن دريد ازدي بصري (م321)، از اديبان و مؤلفان بلند آوازه که او را با عنوان «شيخ الأدب» ستوده‏اند و کتاب ارجمندش «الجمهره في اللغه»[1] را از مهمترين و کارآمدترين متون لغوي شمرده‏اند. او مجموعه‏اي دارد مشتمل بر کلمات مولا (ع).

بروکلمان، از اين مجموعه در ضمن مجموعه‏هاي گردآمده از کلمات علي (ع) بدين سان ياد کرده است: «مجموعة حِکَم جمعها ابن دريد».

[صفحه 15]

برو کلمان نسخه‏اي از آن را در کتابخانه ملي پاريس نشان داده است.[2].

ابن دريد را به سرعت انتقال، گستردگي آگاهيها، حافظه‏ي شگفت و هوش سرشار ستوده‏اند.[3].

صفحه 15.

---

1. درباره‏ي «الجمهره» و جايگاه آن در ميان کتب لغت بنگريد به: مصادر اللغه، ص561؛ المعجم العربي بحوث في الماده و المنهج‏و التطبيق، ص39؛ الموسوعة البصره الحضاريه، الموسوعة الفکريه، مقاله «دور البصره في نشأة الدراسات اللغة» ص132.
2. تاريخ الأدب العربي، ج1، ص179.
3. درباره‏ي او بنگريد به: الفهرست، ص167؛ أنباه الرواة، ج3، ص92 که شرح حال مفصلي را قفطي از وي به دست داده است و محقق کتاب، محمد ابوالفضل ابراهيم در پانوشت منابع شرح حال وي را به تفصيل گزارش کرده است.