ابومخنف

لوطبن يحيي‏بن سعيدبن مخنف أزدي غامدي کوفي (م157) از مورخان بزرگ، بلندآوازه، شيعي و از سختکوشان در ثبت و ضبط حوادث تاريخي است. رجاليان اهل سنت گاه بر او طعن زده‏اند و چرايي آن را نيز نشان داده‏اند که او: رافضي بوده، صحابه را دشنام مي‏داده و در تشيع افراط مي‏کرده و....[1].

ابومخنف کتابي داشته است با عنوان «خطبة الزهرأ (ع)» که آن را به دو واسطه از علي (ع) گزارش کرده است.[2] کتاب «خطب اميرالمؤمنين (ع) علي المنابر في الجُمَع و الأعياد و غيرها» زيدبن وهب را نيز با دو واسطه نقل کرده است.[3] ابومخنف را رجاليان شيعه ستوده‏اند و نجاشي بدينسان از او ياد کرده است:

«شيخ اصحاب الأخبار بالکوفه و وجههم و کان يسکن الي مايرويه».[4].

ابومخنف درباره‏ي بيشترين حوادث عراق آثاري سامان داده است. نگاشته‏هاي او منبع مراجعه مورخان بوده و طبري 586 روايت از وي گزارش کرده است.[5].

---

1. بنگريد به: لسان الميزان، ج5، ص568؛ الکامل في ضعفأ الرجال، ج6، ص93؛ ميزان الأعتدال، ج5، ص508.
2. الفهرست، ص205.
3. همان، ص131.
4. رجال النجاشي، ص321 و نيز ر.ک: نقد الرجال، ص74؛ معجم الادبأ، ج6، ص220؛ فوات الوفيات، ج3، ص225.
5. مرويات ابي مخنف، ص58؛ منابع تاريخ اسلام، ص110.