دعاي آن حضرت در مناجات در ماه شعبان
اي آقايم! مقدّراتت در مورد من در آنچه در آشکار و نهان انجام ميدهم جاري ميگردد، کاستي و افزايش، و سود و زيانم تنها بدست توست. خدايا! اگر محرومم داري چه کسي مرا روزي ميدهد، و اگر خوارم کني چه کسي ياريم ميکند، خدايا از غضب و وقوع عذابت بتو پناه ميبرم، خدايا اگر شايسته شمول رحمتت نيستم تو شايسته آني که به فضل گستردهات بر من بخشش نمائي. خدايا! گويا در پيشگاه تو ايستاده و توکل نيکويم بر تو بر من سايه افکنده، و آنچه شايسته آني را در حقم انجام داده و مرا مشمول عفوت گرداندهاي، بارالها اگر مرا ببخشي چه کسي به آن سزاوارتر از توست، و اگر زمان مرگم فرا رسيده و عملم مرا به تو نزديک نساخته، اقرار به گناه را وسيلهاي بسوي تو قرار دادهام. خدايا! در توجه به نفسم کوتاهي کردم، پس واي بر من اگر مرا نيامرزي، خدايا در طول زندگيم نيکيات بر من استمرار داشته، پس نيکيات را در پس از مرگ از من قطع نکن. خدايا! چگونه از توجه نيکويت بعد از مرگ نسبت به خود مأيوس باشم در حاليکه تو در طول زندگي جز نيکي بمن انجام ندادهاي، بارالها در مورد کارم آنچه شايسته آني را انجام ده و به فضلت بر گناهکاري که جهلش او را در خود فرو برده توجه نما، خدايا گناهاني را در دنيا بر من پوشاندي در حاليکه به پوشاندن آنها در آخرت نيازمندترم. خدايا! بمن احسان نمودي که گناهانم را براي يکي از بندگان صالحت ظاهر نساختي پس در روز قيامت مرا در پيشگاه مردم رسوا مگردان، خدايا بخششت آرزويم را گسترانيد و عفوت از عملم برتر است، خدايا پس در روزي که بين مردم حکم ميکني مرا به ملاقاتت مسرور ساز، خدايا معذرت خواهيم از تو معذرت خواهي کسي است از پذيرش عذرش بي نياز نيست، پس عذرم را بپذير اي گراميترين کسي که گناهکاران از او عذر خواهي ميکنند. بارالها! حاجتم را رد نکن، و طمعم را نااميد نگردان، و اميدم از خودت را قطع منما، خدايا اگر قصد خوار ساختنم را داشتي مرا هدايت نميکردي، و اگر قصد رسوا ساختنم را داشتي مرا سلامتي عطا نمينمودي، خدايا گمان نميکنم مرا در حاجتي که عمرم را در طلب آن فاني ساختم رد کني. خدايا! پس سپاس تو را سزاست همواره همواره، جاودانه و ابدي، که همواره افزايش يافته و نابود نميگردد، همچنانکه دوست داشته و خشنود ميگردي، خدايا اگر مرا در مقابل گناهم بگيري به عفوت چنگ ميزنم، و اگر مرا به گناهانم عقاب کني بخششت را بع پيشگاهت ميآورم، و اگر داخل آتشم کني به اهل آن خبر ميدهم که تو را دوست ميدارم. خدايا! در برابر طاعتت عملم اندک است اما در برابر اميد به تو آرزويم بزرگ مي باشد، خدايا چگونه از درگاهت محروم باز گردم در حاليکه گمان نيکويم به بخششت آنستکه مرا با رهائيم از آتش مشمول رحمتت قرار دهي. خدايا! عمرم را در حرص غفلت از تو نابود ساخته، و جوانيم را در مستي دوري از تو بپايان رساندم، خدايا امّا در روزگاراني که به تو مغرور وده و در راه عقابت حرکت مي کردم بيدار نگرديدم، خدايا و من بنده تو و پسر بندهات هستم، در پيشگاهت ايستاده و به کرمت چنگ زدهام. خدايا! من بندهاي هستم که از آنچه به سبب کم حيائيم در مقابلت انجام دادهام خارج ميشوم، و طالب عفو و بخششت هستم چرا که بخشش صفت کرم توست، بارالها قدرتي ندارم تا از نافرمانيت دست بردارم جز در زماني که مرا به محبتت بيدار ساخته، و همچنانکه خواستي باشم گرديدم، پس تو را به خاطر آنکه مرا در کرمت داخل ساخته، و قلبم را از چرکهاي غفلت از خود پاک نمودي سپاسگزاردم. خدايا! به من توجه نما، توجه آنکه او را صدا زدي و تو را اجابت کرد، و او را به ياريت خواندي تو را اطاعت نمود، اي نزديکي که از آنکه به او مغرور گرديده دور نميباشد، و اي بخشندهاي که از آنکه اميد به ثوابش داده بخل نميورزد، خدايا بمن قلبي ببخش که شوقش مرا بتو نزديک گرداند، و زباني که راستيش بسوي تو بالا رود، و توجهي که حق بودنش آنرا بتو نزديک نمايد. خدايا! هر که نزد تو شناخته شد ناشناخته نبوده، و هر که بتو پناه برد خوار نميباشد، و هر که به او روي کني بنده نيست، خدايا هر که از تو راهيابي خواست نوراني گرديده، و هر که بتو پناه برد پناه يافته بوده است. خدايا! و بتو پناه بردهام پس گمانم را از رحمتت بيارزش مگردان، و از مهربانيت مرا پوشيده مدار، خدايا مرا در اهل ولايتت در جايگاه کسي که اميد افزايش محبتت را دارد قرار ده، خدايا بمن الهام کن که در يادت حيران گردم، و همتم را در تحقق يافتن نامهاي خود و مقام قدس خود بگردان. بارالها! تو را به خودت سوگند ميدهم که مرا به جايگاه فرمانبرداران درگاهت و جايگاه خشنوديت برساني، چرا که من قادر نيستم از خود ضرري را دفع کرده يا سودي را به متوجه آن سازم، خدايا من بنده ناتوان گناهکار و مملوک و انابه کنندهام، پس مرا از کساني قرار نده که چهرهات را از آنان گردانده و غفلتش او را از شمول عفوت در حجاب قرار داده است. خدايا! کمال انقطاع بخود را بمن ارزاني دار، و چشمهاي قلوبمان را به نور ديدارت منور گردان، تا آنکه چشمهاي قلبها حجابهاي نور را بدرد، و به جايگاه عظمتت رسيده، و ارواحمان به عزّت خداونديت آويخته گردد. خدايا! مرا از کساني قرار ده که آنان را خواندي تو را پاسخ دادند، و به آنان توجه نمودي و در مقابل جلالت مدهوش گرديدند، در پنهاني با آنان سخن گفته و در آشکار برايت عمل کردند، خدايا بر گمان نيکويم نااميدي را مسلط مگردان، و اميدم را از کرم نيکويت قطع نکن، خدايا اگر خطاها مرا در نظر تو ساقط گردانيد به توکل نيکويم بر تو از من در گذر. خدايا! اگر گناهان مرا از لطف ارزشمندت دور نمود يقين به کرم عفوت مرا بيدار ساخت، خدايا اگر غفلت از آمادگي براي ملاقاتت مرا به خواب برد شناخت نعمتهاي گرانقدرت مرا بيدار ساخت، بارالها اگر عقاب بزرگت مرا به آتش خواند ثواب بسيارت مرا به بهشت فرا خواند. خدايا! از تو خواسته و بسويت تضرع کرده و رغبتم بسوي توست، و از تو ميخواهم که بر محمد و خاندانش درود فرستي و مرا از کساني قرار دهي که همواره بياد تو بوده، و عهدت را نشکسته، و از سپاست غافل نگرديده، و امرت را خفيف نميشمارد. خدايا! و مرا به نور عزتت ملحق گردان تا تو را شناخته و از غير تو روي گردان بوده، و از تو ترسان و مراقبت تو را به عمل آورم، اي صاحب جلالت و بزرگواري، و درود و سلام بسيار خدا بر محمد فرستادهات و خاندان پاکش باد.
خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست و هنگامي که تو را ميخوانم دعايم را اجابت کن، و هنگامي که تو را صدا ميزنم صدايم را بشنو، و هنگامي که با تو سخن ميگويم بمن توجه نما، بسوي تو گريخته و در پيشگاهت ايستادهام، در حاليکه نيازمند تو، زاري کننده در پيشگاهت، اميدوار آنچه نزد توست ميباشم، مرا ديده و آنچه در جانم هست را ميداني، و از حاجتم خبر داشته و به اسرارم آگاهي، امر حال و آيندهام، و آنچه قصد گفتنش را دارم، و خواستم که بر زبان ميآورم، و براي عاقبتم بدان اميد دارم بر تو مخفي نيست.