دعاي آن حضرت در درخواست آمرزش
اي نورم در هر تاريکي، و اي مونسم در هر تنهايي، و اي اميدم در هر سختي، و اي تکيه گاهم در هر مشکل، و اي راهنمايم در هر گمراهي، تو راهنمايم هستي آنگاه که راهنمائي راهنمايان ارزشي ندارد، اما راهنمائيت هرگز قطع نمي گردد، و هدايت شده تو گمراه نمي شود. نعمت دادي و گسترده عنايت کردي، و روزي دادي و بسيار عطا نمودي، و غذايم دادي و نيکو به من خوراندي، و عطا کردي و بسيار عنايت نمودي، بدون آنکه من بسبب اعمالم مستحق آنها شده بودم، بلکه از تو و کرم و بخششت نشأت گرفته است، اما به کرمت بر گناهان نيرو گرفته، و به روزيت بر مخالفتت توان يافتم، و عمرم را در آنچه دوست نميداري تلف کردم. اما جرأت و جسارتم و انجام گناهان و محرماتت و ارتکاب اعمال زشت بوسيله من تو را بازنداشت، که باز بر من فضل و نعمت دهي، ولي بردباريت از من و عنايت دوباره ات مرا باز نداشت که دوباره به گناه باز نگردم، پس تو بازگشت کننده به فضل و نعمت و من بازگشت کننده به خطا و گناهم. پس اي گراميترين کسي که به گناه بر او اقرار گرديده، و عزيزترين کسي که در برابر او خضوع انجام گرفته است، براي درخواست کرمت به گناهم اقرار داشته و براي عزتت ذليلانه در برابرت خضوع نمودم، تو در مقابل کرمت و با اعتراف به گناهم و خضوعم در برابر تو در مقابل عزتت با من چه مي کني، در مورد من آنگونه که تو شايسته آني انجام ده نه آنچه من سزاوار آن مي باشم.
از امام صادق - که بر او درود باد - روايت شده: مردي نزد حضرت علي - که بر او درود باد - آمد و گفت: اي اميرالمؤمنين مالي دارم که به ارث بردهام و مقداري از آنرا نيز در راه خدا مصرف ننمودهام، دعائي به من بياموز که گذشته ام را جبران کند و باعث آمرزش اعمال گذشته و حالم گردد، امام فرمود: بگو: گفت: اي امير المؤمنين چه بگويم؟ فرمود: بگو همچنانکه من مي گويم: