دعاي آن حضرت براي کسي که روزيش کم شده است
خدايا! فلاني پسر فلاني - و نام خود را مي گويد - تحمل سختي و شکيبائي بر بلا و گرفتاري، و توان صبر بر فقر و بيچارگي را ندارد. خدايا! بر محمد و خاندانش درود فرست و روزيت را بر فلاني پسر فلاني منع نکن، و گستردگي آنچه نزد توست را بر او تنگ مگير، و او را از فضلت محروم مکن، و از قسمتهاي بسيارت او را باز مدار، و او را به خلقت وامگذار و به خود نيز او را واگذار مکن، که از اداره امورش عاجز گردد، و از اصلاح کار خود و آنچه در پيش دارد ناتوان شود، بلکه خود به تنهائي پريشاني امورش را بر طرف و کارش را سرپرستي کن، و تمامي امورش را زير نظر گير، بدرستيکه اگر او را به خلقت واگذار نمائي به او سودي ندهد، و اگر به نزديکانش واگذارش کني او را محروم نموده، و اگر هم چيزي به او بدهند چيزي اندک و کم فائده به او بدهند، و اگر از او دريغ دارند منع بسياري را اعمال مي کنند، و اگر بخل ورزند آنان شايسته بخل ورزي ميباشند. خدايا! فلاني پسر فلاني را از فضلت بينياز و او را از آن محروم منما، چرا که درمانده درگاه تو بوده و به آنچه در دست توست فقير ميباشد، و تو از او بينياز بوده و به او آگاه و دانائي. و هر که بر خدا توکل نمايد او را کفايت مي کند خداوند فرمانش را نافذ گردانده و براي هر چيز حد و اندازهاي قرار داده است، با هر سختي آساني ميباشد، و هر که تقواي الهي پيشه سازد خداوند براي او راه گشايشي قرار داده و او را از جائي که به گمانش نميرسد روزي مي دهد.
از آن حضرت روايت شده: هر که روزيش تنگ شده و راههاي کسب معاش بر او بسته مي شود، اين دعا را در پوست آهو يا قطعهاي پوست نوشته و بر خود بياويزد، يا در يکي از لباسهايش که همواره ميپوشد قرار دهد، خداوند روزيش را گسترانده و راههاي کسب روزي را از مواردي که بگمانش نميرسد بر او ميگشايد، و آن دعا اين است: