دعاي آن حضرت در مناجات (شعر)
و چارهاي ندارم جز گمان نيکم و اميدم به عفوت اگر مرا ببخشي. چه بسيار لغزشهايي در خطاها که از من صورت گرفته و دستهايم را گزيده و دندانهايم را بهم فشردهام. مردم بمن گمان نيک دارند، و اگر مرا نبخشي من بدترين مخلوقاتم. و در مقابلم دوران درازي قرار دارد که گويا بسوي آن خوانده شدهام. گويا به زيبائيهاي دنيا خيره شده و مرا ديوانه ساختهاند و روزگارم را با آرزوها نابود ساختم. اگر براستي خواستار زهد و پرهيزکاري در دنيا بودم چيزهاي ديگري را جمعآوري ميکردم.
خدايا! مرا عذاب منما چرا که به آنچه از من صادر شده اقرار و اعتراف دارم.