دعاي آن حضرت در يکي از روزها در جنگ صفين، بنام دعاي کرب
خدايا! آنچه ناخوش داري را محبوبم مگردان، و آنچه دوست داري را نزدم مبغوض مساز، خدايا بتو پناه ميبرم از اينکه از خشمت خشنود يا از خشنوديت خشمناک باشم، يا احکامت را رد کرده يا از گفتارت تجاوز کنم، يا خير خواهي دشمنانت را بنمايم، يا از امرت تجاوز نمايم، خدايا هر عمل يا سخني که مرا به خشنوديت نزديک ميسازد و از خشمت دور ميگرداند مرا به آن وادار، اي مهربانترين مهربانان. خدايا! از تو ميخواهم زباني گوياي به ذکر، و دلي سپاسگزار، و يقيني از روي صدق و دوستي، و ايماني پاک و خالص، و تني فروتن، و از دوستي خود بمن روزي دار، و ترس خود را در دلم داخل نما، خدايا اگر مرا مشمول رحمتت قرار دهي، و گمانم بتو همين است، و اگر مرا در مقابل ظلم و جور و گناه و تجاوز بر خود عذاب کني عذري براي عذر خواهي نداشته، و مکافاتي ندارم که آنرا بحساب تو گذارم. خدايا! آنگاه که اجل فرا رسد و روزگار سپري گردد، و چارهاي جز ديدار تو نباشد، برايم منزلگاهي در بهشت مقرر دار که مورد غبطه گذشتگان و آيندگان باشد، و پس ار آن ديگر حسرت و افسوس در کار نباشد، و همدمي پس از همدمان آنجا نباشد، در گراميترين جايگاههاي آن. خدايا! جامه خشوع ايمان را با عزت بر من بپوشان، پيش از آنکه در آتش دوزخ جامه خواري بمن پوشانده شود، تو اي پروردگار به بهترين ثناها تو را ثنا گويم، زيرا نعمتهايت نزد من بهترين نعمتهاست، خدايا لذت کمک و ياري و توفيق و عطاي خود را بمن بچشان، و شوق ديدارت و نصرتي را که از ياري تو است روزيم گردان، تا شيريني آنرا در دل خويش دريابم، و مرا به راهنماترين کارهايم مصمم فرما که تو جايگاه و جايگاه يارانم را ميبيني و چيزي از کار من بر تو پوشيده نيست. خدايا! از تو آن نصرتي را خواهانم که پيامبرت را بدان ياري دادي، و با آن ميان حق و باطل را جدا ساختي تا آنجا که دين و آئين خود را بدان پابرجا کرده و دليل روشنت را بدان آشکار کردي، اي خدائي که در هر جايگاه يار و ياورم بوده و هستي.
امام صادق - که بر او درود باد - ميفرمايد: علي - که بر او درود باد - در يکي از روزهايي که جنگ سختي در گرفت و کار بر يارانش سخت شد دعاء کرب را خواند، و هر که آن دعاء بخواند خداوند مشکلش را برطرف و اندوهش را زائل ميکند، و آن اينست: