دعاي آن حضرت بعد از سجده شکر
محققاً محققاً معبودي جز خداوند نيست، معبودي جز خداوند نيست در حالي که به او ايمان داشته و او را تصديق ميکنم، معبودي جز خداوند نيست در حالي که بنده او هستم، اي آنکه به قدرتش مؤمنان را عزيز و به عظمتش ستمگران را ذليل نمود، تو پناهم هستي آنگاه که در حوادث ناگوار راهها مرا به رنج مياندازد، و زمين با همه گستردگيش بر من تنگ ميگردد. اي آقايم به جهت رحمتت بر من مرا خلق کردي و اگر رحمتت نبود از هلاک شدگان بودم، و تو با ياريت مرا بر دشمنانم تأييد ميکني و اگر ياريت نبود شکست ميخوردم. اي آنکه برکات را از جايگاههايش گسيل داشته، و رحمت را از معادنش ارسال ميکند، و اي آنکه خود را به عزت و رفعت مخصوص گرداند، و اوليائش به عزّت او عزيز ميگردند، و اي آنکه پادشاهان براي او طوق ذلت بر گردن دارند و از اين رو از عذابهايش ترسانند، از تو ميخواهم به قدرتت که از عظمتت آنرا ايجاد نمودي، و به عظمتت که با آن بر جهان تسلط يافتي، و بر بندگانت برتري جستي، و همه آنان در برابر عزّتت خاضع و ذليلند، بر محمد و خاندانش درود فرست و آنچه شايسته تر است را نسبت به من اعمال فرما، بزرگواري اي مهربانترين مهربانان.
عدي بن حاتم گويد: بر حضرت علي - که بر او درود باد - وارد شدم ديدم ايستاده و با چهرهاي دگرگون نماز ميخواند، بعد از پيامبر کسي را همانند او نديدم که رکوع و سجده نماز را اينگونه انجام دهد، کنار ايشان رفتم، هنگامي که دانست من نزد ايشان ميآيم به من اشاره کرد، ايستادم تا ايشان چهار رکعت نماز خواند، آنگاه سلام نماز را گفت و به سجده رفت، آنقدر طولاني شد که گفتم: سوگند به خدا خوابيده است، آنگاه سر برداشت و اين دعا را خواند: