دعاي آن حضرت در پناهبردن به خدا از اخلاق بد و کردارهاي نکوهيده
(و پناه مي برم) از بسيار معصيت و نافرماني نمودن، و طاعت و بندگي اندک انجام دادن، و از بخود باليدن ثروتمندان، و خوار شمردن نيازمندان، و بد رفتاري با زير دستان، و شکر بجا نياوردن از کسي که بما نيکوئي کرده، يا اينکه ستمگري را کمک کنيم، يا آنکه ستم رسيدهاي را خوار گردانيم، و طلب آنچه حق ما نيست، و سخن گفتن در امور ديني از روي ناداني. و بتو پناه مي بريم از خيانت کردن به کسي، و خود پسندي در اعمالمان، و دراز کردن آرزوهايمان، و بتو پناه مي بريم از بد بودن رازهاي نهفته در دل، و از کوچک شمردن گناهان کوچک، و از اينکه شيطان بر ما غلبه يابد، يا روزگار ما را بدبخت گرداند، يا پادشاه بر ما ستم کند. و بتو پناه مي بريم از اسراف نمودن، و از نيافتن روزي به اندازه کفاف، و بتو پناه ميبريم از شماتت و شاد شدن دشمنان، و از نياز مندي به آنانکه همانند من هستند، و از زندگي سخت، و از بدون توشه مردن، و بتو پناه مي بريم از افسوس بزرگ، و گناه عظيم، و بدبختي زياد، و بازگشت بد، و از محروم ماندن از ثواب و حلول عقاب و کيفر. بار خدايا! به رحمت و منت و بخششت ما را از تمامي اين امور پناه ده، تو بر هر کار قادري.
بار خدايا! بتو پناه مي برم از حرص و آز، و تندي غضب و خشم، و تسلّط حسد و رشک، و سستي صبر و شکيبائي، و کمي قناعت، و خرسند نبودن به اندک بودن قسمت و بهره خود، و بدي اخلاق و بدخوئي، و زياده روي در پيروي خواهشهاي نفساني، و غلبه عصبيّت، و پيروي از هوي و هوس، و مخالفت کردن با هدايت و رستگاري، و خواب غفلت، و کار با مشقّت، و انتخاب باطل بر حق، و استمرار در انجام گناه.