دعاي آن حضرت در روز هفتم ماه
خدايا! ستايش تو را سزاست ستايشي که از تو در حجاب نشود، و جز ذات تو نهايتي نداشته باشد، و از بالاترين مراتب خشنوديت کوتاه نيايد، ستايش خدايي را سزاست که جز از عدلش ترس و واهمهاي نبوده و جز به فضل و کرمش اميدي نباشد. ستايش خدايي را سزاست که نسبت به کسي که فرمانبرداريش کند بزرگوار است، ستايش خدايي را سزاست که در مورد فرد نافرمانش حجت و برهان دارد، ستايش خدايي را سزاست که در ميان موجودات هر که را مورد مهر خويش قرار داد از روي فضل و کرم اوست، ستايش خدايي را سزاست که از ميان موجودات هر که را عذاب کند از عدل او ناشي گردد. و ستايش خدايي را سزاست که شخص نزديک از تحت قدرتش خارج نشده و شخص دور از وي دور نباشد، ستايش خدايي را سزاست که ستايش خود را نموده و خلق را به ستايش خود خوانده است، ستايش خدايي را سزاست که کتابش را به ستايش افتتاح کرد و آنرا آخرين دعاي اهل بهشت قرار داد و حکم خود را بدان ختم فرمود، ستايش خدايي را سزاست که پيوسته بوده و خواهد بود. و ستايش خدايي را سزاست که پيش از هر موجودي وجود داشت، از اينرو پيش از او اثري از موجود ديگري يافت نشود، و ستايش خدايي را سزاست که آغاز است و موجودي قبل از او نبوده، و پايان است و چيزي پس از او وجود ندارد، و اوست آنکه هميشه باقي است و پايان و فنايي ندارد. ستايش خدايي را سزاست که پندارها به وصف او نرسد، ستايش خدايي را سزاست که عقلها از درک حد عظمتش سرگردان گشته تا بناچار به آنکه خودش از عزت و جود و کرمش خود را ستوده بازگردند، ستايش خدايي را سزاست که هوا را به آسمان مسدود ساخت و زمين را بر آب گسترانيد و براي خويش نامهاي نيکو برگزيد. ستايش خدا را سزاست، آن يکتاي بي شبيه که بدون وسيله هستي عالم و دانا بوده و بدون تکلّف و مشقت باقي است، و بي رنج و تعب موجودات را خلق فرمود، و وصفش حد و نهايتي ندارد، و شناخته شدهاي بي منتهاست، ستايش خدايي را سزاست که پروردگار آسمانهاي هفتگانه و پروردگار عرش عظيم، و پروردگار پيامبران و مرسلين، و پروردگار اولين و آخرين است، يکتاي بي نيازي که نزاده و زاده نشده و هيچکس همتاي او نيست. آنکه بقدرتش همه پادشاهان را زير فرمان خود در آورده،و به عزتش معبودان را بنده خود ساخته، و به سلطنتش بر همه بزرگان سروري کند، و فخر و بزرگي را ويژه خود کرده، و فضل و بزرگواري و قدرت خاص اوست،پناه پناه جويان، و ملجأ درماندگان، و تکيهگاه مؤمنان، و راه حاجت خواهي پرستش کنندگان است. خدايا! تو را ستايش به همه مواردي که ميدانيم و مواردي که از آنها آگاه نيستيم، و تو را ستايش ستايشي که بر ستايش همه خلق فزوني يابد. خدايا! تو را ستايش ستايشي که مرا به مقام خشنوديت برساند، و بدان وسيله مراتب سپاسگزاري تو را انجام داده باشم، و شايسته فزوني کرمت گردم، خدايا تو را ستايش به بردباريت پس از علم و دانشت، و تو را ستايش بر گذشتت با وجود قدرتت، اي بهترين آمرزندگان، اي مهربانترين مهربانان.
خدايا! ستايش تو را سزاست ستايشي که آغازش پايان نداشته و پايانش منقطع نگردد، و نهايت آن از عرش تو کوتاه نيايد.