دعاي آن حضرت در روز ششم ماه
خدايا! ستايش تو را سزاست بخاطر اسلام، و ستايش تو را سزاست بخاطر قرآن، و ستايش تو را سزاست به خاطر خاندان و مال، و ستايش تو را سزاست بخاطر تندرستي و سلامتي، و ستايش تو را سزاست در خوشي و ناخوشي، و ستايش تو را سزاست در آسايش و سختي، و ستايش تو را سزاست در هر حال، خدايا ستايش تو را سزاست آنچنانکه تو شايسته و سرپرست آني، و آنچنانکه سزاوار ذات بزرگوار توست. خدايا! ستايش تو را سزاست به شماره هر تار مو و کرک، و ستايش تو را سزاست به تعداد هر برگ و درخت، و ستايش تو را سزاست به شماره هر سنگريزه و کلوخ، و ستايش تو را سزاست به شماره هر تلّ و ريگ، و ستايش تو را سزاست به شماره روزهاي دنيا و آخرت، و ستايش تو را سزاست به تعداد ستارههاي آسمان، خدا تو را سپاس ميگوئيم بخاطر آنچه در باره ما انجام دادي، ستايش تو را سزاست بخاطر هر کاري که اگر اراده تحققش را نمائي با ارادهات تحقّق مييابد. ستايش خدائي را سزاست که هر که او را ياد کند فراموشش نکند، ستايش خدائي را سزاست که هر که او را بخواند نااميدش ننمايد، ستايش خدائي را سزاست که هيچ چيز پنهاني در آسمانها و زمين بر او پوشيده نيست، و او بهر چيز دانا است، ستايش خدائي را سزاست که هر که بر او توکل کند کفايتش نمايد، ستايش خدائي را سزاست که هر که به او اعتماد کند او را به ديگري واگذار ننمايد. ستايش خدائي را سزاست که نيکي را به نيکي، و صبر را به نجات پاداش دهد، و ستايش خدائي را سزاست که رنج و گرفتاري را از ما برطرف ساخت، ستايش خدائي را سزاست که در وقتي که راههاي چارهجوئي از ما منقطع ميگردد تکيهگاه ماست، ستايش خدائي را سزاست که در وقتي به اعمالمان بدگمان شويم مايه اميد ماست، ستايش خدائي را سزاست که از او عافيت خواسته و تندرستيم بخشيد، گر چه کارهائي را انجام داده باشم که موجب آزار من است، ستايش خدائي را سزاست که از او ياري جسته و او کمکم نمايد. ستايش خدائي را سزاست که او را بخوانم و دعايم را اجابت کند، ستايش خدائي را سزاست که ياريش را خواسته و او ياريم نمايد، ستايش خدائي را سزاست که از وي درخواست کنم و او خواستهام را عطا کند اگر چه در وقتي که از من چيزي به عنوان قرض خواهد بخل ورزم، ستايش خدائي را سزاست که هر زمان براي حاجتم او را صدا ميزنم. ستايش خدائي را سزاست که بر من رحم کند تا بدان حد که گويا اصلاً گناهي ندارم، ستايش خدائي را سزاست که نسبت به من محبت نمايد با اينکه از من بينياز است، ستايش خدائي را سزاست که مرا به مردم واگذار نکند تا مرا خوار کنند، ستايش خدائي را سزاست که با بعثت پيامبر ما محمد - که درود تو بر او و بر خاندانش باد -، بر ما منت گذارد، که در خشکي و دريا ما را حمل کرد و از غذاهاي پاکيزه روزيمان داد، و بر بسياري از مخلوقاتش ما را برتري داد. ستايش خدائي را سزاست که ترسمان را ايمني بخشيد، ستايش خدائي را سزاست که گرسنگيمان را برطرف کرد، ستايش خدائي را سزاست که از لغزشمان چشم پوشي کرد، ستايش خدائي را سزاست که روزيمان داد، ستايش خدائي را سزاست که به ما ايمني بخشيد، ستايش خدائي را سزاست که دشمن ما را خوار و ذليل ساخت. ستايش خدائي را سزاست که ميان دلهايمان انس و الفت ايجاد کرد، ستايش خدائي را سزاست که مالک ملک وجود و سير دهنده کشتيهاست، ستايش خدائي را سزاست که پراکنده کننده بادها و شکافنده سپيده صبح است، ستايش خدائي را سزاست که از برتري بر همه غالب است، ستايش خدائي را سزاست که درون اشياء است و بر آنها آگاه، ستايش خدائي را سزاست که علمش به همه چيز نفوذ کرده، و شمارش هر چيز را مي داند. ستايش خدائي را سزاست که ديد او در هر چيز نفوذ کرده، ستايش خدائي را سزاست که آگاهيش همه چيز را فرا گرفته، ستايش خدائي را سزاست که برترين شرف و نامهاي نيکو از آنِ اوست، ستايش خدائي را سزاست که از فرمانش نجات بخشي نيست، ستايش خدائي را سزاست که از وي پناه دهندهاي نبوده و بازگشتگاهي غير او نيست بلکه بازگشتگاه و محل گرد آمدن به سوي اوست. ستايش خدائي را سزاست که از چيزي غافل نشده و چيزي سرگرمش نسازد، ستايش خدائي را سزاست که ساختمانها چيزي را از وي مستور نکرده و پردهها موجودي را از او نپوشاند، و درياها از او پنهان نسازد و هر چيزي به سوي او باز ميگردد، ستايش خدائي را سزاست که وعدهاش راست است و بندهاش را ياري کرد و گروههاي باطل را به تنهايي فراري داد. ستايش خدائي را سزاست که مردگان را زنده و زندگان را بميراند، و او بر هر چيز تواناست، ستايش خدائي را سزاست که عطايش بزرگ، حکمش قاطع، و نعمتهايش فراوان، و معبود زمين و آسمان است، ستايش خدائي را سزاست که از هر کس که به ثنا و بزرگي ستوده شود شايستهتر است. ستايش خدائي را سزاست که پادشاهيش زوال نپذيرد و در قدرتش تزلزل راه نيابد، ستايش خدائي را سزاست که به نيرويش دست اندازي نگردد، خدايا ستايش تو را سزاست در شب آنگاه که فراگير شود، و ستايش تو را سزاست در روز آنگاه که روشن گردد، و ستايش تو را سزاست در دنيا و آخرت، و ستايش تو را سزاست در آسمانهاي بلند، و ستايش تو را سزاست در زمينها و آنچه در زير خاک است. خدايا! ستايش تو را سزاست ستايشي که پيوسته رو به فزوني رود و پايان نپذيرد، و ستايش تو را سزاست ستايشي که بالا رود و تمام نشود، و ستايش تو را سزاست ستايشي که باقي بماني و فاني نگردد، و ستايش تو را سزاست ستايشي که آسمان براي تو خاضع گردد، و ستايش تو را سزاست ستايشي جاودانه، توئي آنکه زمين و هر که بر آن است تو را تسبيح گويد، اي بزرگوار.
خدايا! ستايش شايسته توست، ستايشي که بوسيله آن به خشنوديت رسيده و شکر تو را بجاي آورده باشم، و سزاوار کرم و فضل بيشتر تو گردم، خدايا ستايش تو را سزاست بر بردباريت با وجود دانستن و علمت، و بر گذشتت با وجود قدرتت، ستايش تو را سزاست آنچنانکه نعمتي را پس از نعمتي بما ارزان داشتي.