روش بي‏اعتنايي

از روش هاي تبليغي که در برخي از موارد بايد به کار گرفته شود، بي‏اعتنايي به لجوجان و جاهلان است. مبلّغ، گاه با کساني برخورد مي‏کند که نيکي، تواضع و مهرباني او را لجوج‏تر مي‏کند و بر گستاخي‏اش مي‏افزايد.

چنين شيوه‏اي اثر رواني خاص دارد. در شيوه تبليغي اميرالمؤمنين(ع) در موارد بسياري ديده مي‏شود که چنين برخوردي با افراد جاهل و لجوج داشته است از جمله:

مردي به نام «زرين» مي‏گويد: در شهر کوفه در محل وضو گرفتن مشغول وضو بودم، مردي را مشاهده کردم که کفش‏هاي خود را درآورد شلاق خويش را بالاي کفش‏هايش گذاشت، سپس نزديکتر آمد و شروع به وضو گرفتن کرد. من به او فشار آوردم تا اينکه بر اثر فشار من روي دست‏هايش افتاد. پس برخاست و وضويش را کامل کرد. آن گاه سه بار با شلاق به سر من کوبيد و فرمود: بپرهيز از اينکه ديگران را با فشار دادن کنار بزني، عضوي از آنان را بشکني و مجبور شوي غرامت آن را بپردازي. از مردم سؤال کردم اين مرد کيست؟ گفتند: اميرالمؤمنين(ع) بود. من به سوي حضرت رفتم تا عذرخواهي کنم ولي آن حضرت توجهي نکرد.

---