تبليغ عملي
امام صادق(ع) از پدرانشان نقل ميکند که مردي ذمّي (اهل کتاب) با اميرالمؤمنين(ع) همسفر شد. ذمّي گفت: قصد کجا داريد؟ حضرت فرمود: قصد کوفه دارم. همين که به دو راهي رسيدند و مرد ذمّي از علي(ع) جدا شد، اميرالمؤمنين(ع) او را همراهي نمود. ذمّي گفت: مگر شما عازم کوفه نبوديد؟ فرمود: چرا. ذمّي گفت: پس چرا راه خود را ترک کرديد؟ فرمود: توجه دارم. ذمي گفت: پس چرا به راه خود نرفتيد و مرا همراهي کرديد؟ فرمود: اتمام حق مصاحبت اين است که انسان رفيق خود را هنگامي که از او جدا ميشود همراهي کند و پيامبر ما چنين توصيه فرمود. ذمّي گفت: چنين دستور داده؟ فرمود: آري. ذمّي گفت: معلوم ميشود کساني که او را پيروي کردهاند به دليل رفتار خجسته او بوده است. از اين رو من به حقّانيّت دين تو شهادت ميدهم. ذمّي، علي(ع) را همراهي کرد و چون وي را شناخت اسلام اختيار نمود.
يکي ديگر از شيوههاي تبليغي امام علي(ع) تبليغ با عمل ميباشد و موارد اثرگذاري اخلاق و رفتار آن امام هُمام بر مخالفان و جذب آنان بسيار بوده است و داستانهاي فراواني دارد از جمله: