دور نمايي از زندگي حضرت علي
طهارت نفساني امام(ع) و پرورش او در دامان رسول خدا(ص) سبب شد تا از دوران کودکي با ديده نافذ و گوش شنواي خود چيزهايي را ببيند و صداهايي را بشنود که براي مردم عادي غير ممکن بود[1] آن حضرت بعد از بعثت رسول خدا(ص) ده ساله بود که ايمان آورد و افتخار سبقت در پذيرش اسلام را به خود اختصاص داد. پس از بعثت پيامبر اکرم(ص) 23 سال در کنار پيامبر(ص) و بازوي پرتوان او بود و با تمام وجود به دفاع از آرمان و اهداف عالي پيامبر پرداخت و در سخت ترين لحظات با ايثار و از خودگذشتگي به ياري پيامبر(ص) شتافت که از اين طريق به افتخارهايي نائل آمد و حوادثي همانند: 1ـ ماجراي يوم الانذار 2 ـ داستان ليلة المبيت 3ـ مأموريت ابلاغ آيات برائت 4ـ فتح قلعههاي خيبر 5ـ واقعه غدير 6ـ همسري تنها دخت پيامبر و... را به خود اختصاص داد. پس از رحلت پيامبر اکرم(ص) صداقت، پاکي و امتيازهايي همانند سبقت در پذيرش اسلام و وصي و وزير و برادر پيامبر بودن، حديث منزلت و ثقلين و غدير و... به فراموشي سپرده شد و نيرنگ و فريب، کتمان حقايق، تحريف و زور چهره گشود و آلرسول مجبور به سکوت و کناره گيري شدند.
حضرت علي(ع) در روز جمعه سيزدهم ماه رجب و سي سال پس از عام الفيل از بانويي به نام فاطمه بنت اسد در کعبه زاده شد. پدر او ابوطالب، بزرگ بطحا ـ مکه ـ و رئيس بنيهاشم بود، 30 سال از ولادت حضرت محمد(ص) گذشته بود که اميرالمؤمنين علي(ع) پا به عرصه گيتي نهاد و از آغاز زندگي از لطف و مهرباني پيامبر(ص) بهرهمند شد.