خطبه 094-وصف پيامبر
[صفحه 250] از خطبههاي آن حضرت عليهالسلام است در بعثت حضرت ختمي مرتبت بيان فرموده: خداوند تعالي پيمبر اسلام را هنگامي (برسالت) برانگيخت که بشر (از جاده هدايت) گمراه و در (وادي) حيراني و سرگرداني، و فتنه، و فساد دچار خبط و اشتباه شده بودند، تمامي در دست هواها و آرزوهاي ناهنجار اسير، و در چنگ کبر و نخوتهاي بيجا دستگير بودند، جهل و ناداني آنها خوار و سبکسر، و نفهمي، و ترديد در امورات آنان را مضطرب و پريشان ساخته بود (عرب به پرستش چوب و سنگ، عجم به ستايش آتش، ملل مغرب زمين در حال توحش و بربريت ميزيستند، اول دختران جوان را زنده بگور ميکرد، دومي با مادر و خواهر خود بزنا و فحشاء ميپرداخت، سومي در جنگلها و جزيرهها مانند درندگان بخونريزي مشغول، و با حيوانات محشور بودند، در چنين موقعي خداوند محمد را بدعوت بشر بسوي خود مامور فرمود) پس رسول خداي صلي الله عليه و آله در راه پند و نصيحت مردم کوشش و جديت (بيسابقه از خود) نشان داد و در راه (نجات بشر) قدم نهاده، و آنان را بسوي حکمتها و پندهاي نيکو خواندن گرفت (طولي نکشيد که دستورات عاليه و قوانين نوراني آن منجي عالم بشريت، عرب مشرک را متکبر را رام و موحد، عجم گبر و آتش پرست را خداشناس، قبايل غارنشين و وحشي اروپا را از حشر با حيوانات نجات داده، و زنجير اسارت و بردگي را از گردن زنان برداشت).
صفحه 250.