حکمت 458
[صفحه 1213] چشم بند و رشته ارتباط نشيمنگاه است (ماداميکه آن باز است اين بسته است، لکن همينکه چشم بسته شد آن يک باز ميشود و موجب نقض وضو ميگردد) سيدرضي (ره) گويد: اين از استعارات عجيبه است، تو گوئي حضرت عجز و موخر انسان را بظرف و چشم را به بند تشبيه فرموده است، بند که باز شد مشگ انضباط و بستگي را از دست ميدهد، و مشهور و آشکارتر اين است که اين سخن از حضرت رسول (ص) باشد، و گروهي آن را به اميرالمومنين (ص) نسبت دادهاند، مبرد هم در کتاب مقتضب در باب لفظ بحروف اين سخن را آورده است، ما هم در کتاب خودمان که بمجازات آثار النبويه ناميده شده است از اين استعاره سخن راندهايم.
صفحه 1213.